Belum
Door: Rianne
Blijf op de hoogte en volg Rianne
21 Juni 2009 | Indonesië, Batavia
Hallo allemaal!!
Heel erg bedankt voor de VELE reacties op mijn site! Ik moet veel geduld hebben voor ik ze kan lezen, maar dan is het juist extra leuk als er weer nieuwe berichtjes op staan! Bedankt allemaal!!
Op het moment werkt het internet, dus ik zal eens proberen een nieuw bericht te plaatsen.
'Belum' is een woord wat ik hier de hele dag hoor en wat ik zelf ook al begin te gebruiken. Als ik bijvoorbeeld vraag of Ibu Gina vandaag nog komt, krijg ik als antwoord belum. Hoe laat gaan we weg? Belum. Het betekent letterlijk: nog niet, maar ik heb al wel gemerkt dat het ook ‘morgen, overmorgen, volgende week, volgende maand of helemaal niet’ kan betekenen. In het geval van Ibu Gina kwam ze dus helemaal niet opdagen...
Vanaf de 2e week dat ik hier ben, sta ik elke dag om 5 uur op en ga dan direct door naar het kindertehuis. Eerst een ‘controlerondje’ langs de slaapkamers om te kijken of iedereen inmiddels uit zijn bed is. Een aantal kinderen gaan dan alvast mandi-en en de andere kinderen maken wat huiswerk in de aula (als ze zin hebben). Rond half 6 komt Marsa dan ook naar de aula toe en beginnen we de dag met lezen, bidden en zingen. Om 6 uur gaan de andere kinderen mandien en wordt er gegeten. Ik begin vast wat op te ruimen en help mee met afwassen. Ook druk ik de kinderen allemaal een glas water in de handen, want anders drinken ze tot 13.00 uur ’s middags helemaal niets.
Half 7 gaan de kinderen van de basis-en middelbare school weg en komen de jongste kinderen naar de aula om te eten. Ik blijf dan in de aula om de jongste kinderen te helpen en daarna opnieuw af te wassen. Rond 7 uur kan ik dan terug naar het huis om zelf te douchen en te eten. Nog steeds erg lekker het eten, heb nu zelfs liever rijst dan brood ’s morgens. Alleen warme ‘andijvie’ gaat er ’s morgens nog niet in.
Vanaf half 8 tot 10 uur werk ik op de kleuterschool, deze staat op het terrein van Yasap. Een leuk schooltje en ik kan het goed vinden met de leraressen. Ze zijn erg aardig en lieten de eerste week al direct zien hoe ze werken, welke methodes ze gebruiken etc. Ook hier werken ze met thema’s en verder natuurlijk zingen, spelen, werkbladen maken etc.
Rond 11 uur is er dan bijles rekenen of schrijven voor de jongste kinderen van het kindertehuis. Dit wordt gegeven door Emma en ik help haar daarbij. Om 12 uur, half 1 komen de oudste kinderen terug van school en gaan we eten. Na het eten is het tijd voor mijn middagslaapje en daar ben ik dan ook wel aan toe.
Om 16.00 uur wordt ik (meestal) uitgerust wakker en zijn de kinderen al weer aan het helpen in de tuin of in de keuken. Ik help de kinderen wat bij hun huiswerk of geef engelse les. ’s Avonds na het eten nog wat tv kijken, beetje schrijven en dan op tijd erin, want de volgende dag gaat de wekker weer vroeg.
Elke dinsdag hebben we vergadering met de hele staf van Yasap. Er wordt dan besproken waar geld aan is besteed deze week, wie er ziek zijn in het dorp, wat er gekocht moet worden, hoe de bijlessen engels, rekenen en indonesisch gaan etc.
Op zaterdag slaap ik uit (7 uur!) en kan ik rustig ontbijten. Daarna doe ik meestal m’n was (met de hand) en schrob ik de badkamer. Verder rustig aan en spelen met de kinderen: rummikub, set, yatzee, voetballen, volleyballen etc.
Zondag ga ik altijd mee naar de kerk en sta ik om 6 uur al op om om 8 uur in de kerk te zijn. De eerste zondag hier heb ik een rok geleend van Marsa. Ik had een nette lange broek meegenomen, maar een rok was toch beter. Nou ja, vooruit dan maar. Daarna viste ik mijn nette blousje uit mijn tas, zag er nog wel netjes uit vond ik. Maar nee, moest toch maar even gestreken worden, pfff. Op zondag is het hier erg belangrijk om er netjes uit te zien. Doordeweeks maakt het niet uit hoe je er bij loopt, hier kan alles. Gestreept, gestippeld, geblokt, bloemetjes, het past allemaal bij elkaar. Om half 8 oefent het koor dan nog even het lied dat ze in de kerk gaan zingen en daarna lopen we door naar de kerk (staat aan de overkant van de straat).
Het is nog moeilijk om de kerkdienst te volgen, maar ik lees en zing mee. Tijdens de kerkdienst wordt er altijd door verschillende groepjes gezongen, mannen, vrouwen, jongeren en ook de kinderen van het kindertehuis. Altijd in meerdere stemmen, erg mooi. Opvallend vind ik dat er onder het bidden ineens veel mensen naar de wc gaan of even snel wat geld stoppen in het mandje voorin de kerk. Aan het eind van de dienst geef je de mensen om je heen een hand en buiten de kerk staat de hele kerkenraad opgesteld en mag je nog zo’n 25 handen gaan schudden. Na de kerkdienst gaan de jongste kinderen naar de zondagsschool. De rest van de dag ook rustig aan en vooral spelletjes spelen met de kinderen. De oudste meisjes moeten op zondag het eten maken, Marsa en Oci hebben dan een dagje vrij. In het weekend zijn er meestal familieleden over de vloer. Doordeweeks komen er ook genoeg mensen langs. Nog elke dag ontmoet ik wel nieuwe mensen. ’s Avonds soms nog een spelletje Yatzee met Marsa. Oci doet dan niet mee, is verslaafd aan haar soap...
Tot nu toe ben ik 1x in Kupang geweest samen met Stef en Debby. Even wat kleine boodschappen gedaan en 2 rokken gekocht voor zondag. Was al bang dat ik hier maat XXL zou hebben, maar dat viel gelukkig mee. De prijs viel ook mee, want ik heb voor 2 rokken 10 euro betaald. Van Oci hoorde ik later dat dat nog niet eens zo goedkoop was.
Na alle boodschappen doorgereden naar het kantoor van een andere stichting en kennisgemaakt met de mensen daar. Deze stichting geeft Hiv/aids voorlichting en Yasap werkt met hun samen. We reden daarna door naar een ander dorpje om een zieke man met TBC te bezoeken. Hij zou een vaccinatie gekregen hebben tegen TBC en Stef en Debby gaan dan langs om te kijken hoe het gaat. Ik wist van te voren dat deze man erg ziek was, maar schrok toch toen ik hem zag. Vreselijk mager, een ingevallen gezicht en grote ogen, wel moeilijk om te zien. Helemaal moeilijk was het om te horen dat deze man de vaccinatie niet had gekregen, maar was afgescheept met een potje pillen. Als hij de vaccinatie niet snel krijgt, zal hij binnenkort kunnen overlijden. Voor mij moeilijk te begrijpen als je te horen krijgt dat de overheid de vaccinatie voor TBC betaald en je overal langs de kant van de weg borden ziet staan met GRATIS vaccinaties. Maar zoals Stef het al zei: dit is dus ook Indonesie.
Er zijn wel meer verschillen tussen Indonesie en Nederland en soms zit ik dan ook met verbazing te kijken of te luisteren.
- De kleuterschool: de kinderen leren al rekenen en lezen als voorbereiding op de basisschool, liedjes / gedichtjes etc. moeten uit het hoofd worden geleerd, als de kinderen mogen vertellen over wat ze thuis hebben gedaan moet dit in de juiste volgorde. Als ze wat vergeten, worden ze hier op aangesproken. Er is dus niets spontaans aan. Elk kind vertelt hetzelfde. De kinderen zitten in niveaugroepjes, maar in plaats van dat de aandacht gaat naar de kinderen in het laagste groepje worden alle vragen gesteld aan het beste groepje. De kinderen die niet mee kunnen komen, kunnen het bord ook niet goed zien en zullen zo nooit beter leren schrijven / rekenen. Ze gaan uit verveling dan ook maar wat tekenen in hun schrift, wat logisch is....Als je het niet bij kan houden heb je pech, dit zal op de basisschool en middelbare school niet anders zijn.
Waar ik ook aan moet wennen is dat de kinderen de hele tijd om zich heen meppen en elkaar knijpen. Soms worden ze er wel op aangesproken door de juf maar vaak ook niet. In de pauze blijven de juffen binnen dus is er ook geen toezicht. Verder zijn ze erg wild met boekjes en speelgoed. Als het spelen is afgelopen wordt alles in de kast gegooid en klaar, overal losse puzzelstukjes.
- Engelse les: tijdens mijn eerste les Engels tekende ik even snel een schema op het bord. Iedereen moest lachen en keek elkaar wat onwennig aan. Begreep dat het eigenlijk met een liniaal moest, want iedereen ging hiermee druk aan de slag. Gezegd dat ze de liniaal maar weg moesten leggen, het is engelse les geen wiskunde! Een paar dagen later met 1 van de meisjes even snel een spelletje boter, kaas en eieren gedaan voor het eten. (De spelletjeskast zit doordeweeks op slot voor de oudste kinderen, dus ik zorg dat ik altijd wat papier bij me heb om tussendoor even een spelletje te kunnen doen.) Snel het spelletje uitgelegd en daarna ging ze, naar mijn idee, even papier ophalen van haar slaapkamer. Kwam ze weer terug en daar was die weer.....de liniaal...
- De kinderen van de basis- en middelbare school gaan ook op zaterdag naar school. Ze zijn er elke dag van 7 tot ongeveer 13 uur. De kinderen helpen met alles en altijd zonder te klagen! Water bijvullen, sirammen, hout halen (zo’n 1,5 uur lopen), koken, afwassen, slaapkamers schoonmaken etc.
- Laatst achterop de brommer bij Stef hadden we een lekke band. Dus brommer aan de kant en dan zijn er wel wat jongens die komen helpen. Ik rustig even zitten en Stef een nieuwe band kopen in een winkel iets verderop. Niemand maakt zich er druk over en het maakt niet uit hoe lang het duurt.
- Cadeautjes inpakken is hier een vak apart. Het moet zo perfect dat 2 cadeautjes inpakken een uur duurt. In diezelfde tijd heb ik 20 kleine cadeautjes ingepakt voor de kinderen van de basisschool.
- Op foto’s wordt (bijna) niet gelachen, iedereen kijkt heel serieus. Ook maken mensen gewoon foto’s van me zonder het te vragen. Heb al een paar keer een mobieltje voor mijn neus gekregen en dan worden er even een paar foto’s gemaakt.
Vorige week hadden de kinderen examens, dus waren er geen bijlessen. De kinderen wat geholpen bij hun engelse huiswerk en samen met de kinderen cadeaudoosjes gemaakt voor de trouwdag van Stef en Debby. Iedereen heeft een briefje geschreven en wat erbij getekend om in het doosje te stoppen. De kinderen vonden dit erg leuk om te doen. Verder weer geoefend met het koor, want op de bruiloft van Stef en Debby zou ik ook meezingen voorin de kerk, compleet met zwarte rok en hetzelfde blousje als de kinderen.
Afgelopen weekend de trouwdag van Stef en Debby. Heel erg leuk om mee te maken! Zaterdag was de traditionele trouwdag en zouden we om half 3 opgehaald worden door de chauffeur. Maar om 3 uur was die er nog niet, dus maar even bellen en bleek dat hij zich verslapen had. Moest er wel om lachen, hier kan echt alles. Dus dan maar met de ojek (achterop de brommer) en daarna met de bemo (gepimpte, volgepropte busjes). Daarna nog een stukje lopen en toen was de muziek al te horen.
De vader en moeder van Debby kwamen al direct naar me toe om me te begroeten. Dat gaat hier met de neuzen tegen elkaar aan, wel even wennen. Maar hele vriendelijke mensen en je voelt je direct welkom. Ik viel wel erg op als enige blanke en sommige kinderen staren je aan alsof je van een andere planeet komt. Eerst kwamen de bruidsmeisjes aan met cadeautjes voor Debby en daarna Stef om Debby op te halen. Stef en Debby zaten allebei onder een dikke laag make-up. Iedereen werd door het bruidspaar 1 voor 1 begroet en daarna was het tijd om te eten! Erg lekker en veel. Met veel nieuwe mensen kennisgemaakt, maar niet iedereen even goed kunnen volgen omdat er verschillende dialecten worden gesproken en ik moest boven de muziek uit praten. Rond 18.00 uur gingen we in een volgepropte auto weer terug naar het kindertehuis.
Zondag, 2e dag van de bruiloft, zat ik om half 8 al weer in de kerk. Een mooie dienst waarin veel werd gezongen, maar ook alles precies volgens de regels gaat. Na de dienst werden er groepsfoto’s gemaakt en toen weer terug naar het kindertehuis.
Rond half 5 opnieuw naar het huis van Debby. Een half uur van te voren moesten er nog allerlei cadeautjes ingepakt worden. Ook nu zat ik weer met verbazing te kijken. De cadeaudoosjes die ik namelijk met de kinderen had gemaakt moesten ingepakt worden. Ik begreep er niks van, want het idee van cadeaudoosjes is juist dat ze NIET meer ingepakt hoeven te worden. Nou ja, ik liet ze maar hun gang gaan en moest er wel om lachen. Veel gezoek naar een geschikte doos en daarna een half uur passen en meten tot alle doosjes erin zaten. Daarna met zijn 15-en in 1 auto, de oudste kinderen mochten ook allemaal mee. Er werden wat toespraakjes gehouden en daarna weer uitgebreid gegeten. Na het eten gingen veel mensen al weer weg, want Stef en Debby wilden het niet te laat maken. Wij zijn nog even gebleven en ik heb opnieuw met een aantal mensen gekletst. Rond 20 uur weggegaan, op dat moment werden er meer foto’s van mij gemaakt dan van het bruidspaar, dus ik vond het niet zo erg om te gaan.
Maandag was ik jarig, maar dat wordt hier niet echt gevierd. Op 27 juni is Marsa jarig en dan gaan we met z’n allen naar het strand om het alsnog te vieren. Toch een leuke dag gehad, want er werd een 3e trouwdag aan vast geplakt. Debby moest namelijk nog officieel bij haar ouders opgehaald worden en naar het huis van Stef worden gebracht. Dus met een hele stoet auto’s achter elkaar aan met Stef en Debby voorop in een open jeep. Als laatste twee auto’s vol met cadeaus en meubels voor het nieuwe huis. Weer veel toespraakjes en natuurlijk bidden en zingen. Daarna viel de stroom uit dus in het donker gegeten, was wel gezellig. Terug in het kindertehuis nog voor me gezongen en samen cake gegeten.
Deze week weer 3x engelse les gegeven, de kinderen vinden het erg leuk en soms begroeten ze me ’s morgens ineens met Goodmorning! Laatst was 1 van de kinderen al allemaal engelse woorden op het bord aan het schrijven om 6 uur ’s morgens! Het waren de woordjes die we de dag ervoor hadden geoefend en ze wist ze nog allemaal. Gisteren estafette met de kinderen gedaan, veel lol met elkaar en allemaal erg fanatiek. Waarschijnlijk moeten de kinderen nog 1 week naar school en dan hebben ze eerst vakantie.
Het is weer een lang verhaal geworden, maar dan kunnen jullie weer even vooruit;-) Dan is het niet zo erg als het volgende bericht wat langer duurt......
Groetjes en liefs,
Rianne
Heel erg bedankt voor de VELE reacties op mijn site! Ik moet veel geduld hebben voor ik ze kan lezen, maar dan is het juist extra leuk als er weer nieuwe berichtjes op staan! Bedankt allemaal!!
Op het moment werkt het internet, dus ik zal eens proberen een nieuw bericht te plaatsen.
'Belum' is een woord wat ik hier de hele dag hoor en wat ik zelf ook al begin te gebruiken. Als ik bijvoorbeeld vraag of Ibu Gina vandaag nog komt, krijg ik als antwoord belum. Hoe laat gaan we weg? Belum. Het betekent letterlijk: nog niet, maar ik heb al wel gemerkt dat het ook ‘morgen, overmorgen, volgende week, volgende maand of helemaal niet’ kan betekenen. In het geval van Ibu Gina kwam ze dus helemaal niet opdagen...
Vanaf de 2e week dat ik hier ben, sta ik elke dag om 5 uur op en ga dan direct door naar het kindertehuis. Eerst een ‘controlerondje’ langs de slaapkamers om te kijken of iedereen inmiddels uit zijn bed is. Een aantal kinderen gaan dan alvast mandi-en en de andere kinderen maken wat huiswerk in de aula (als ze zin hebben). Rond half 6 komt Marsa dan ook naar de aula toe en beginnen we de dag met lezen, bidden en zingen. Om 6 uur gaan de andere kinderen mandien en wordt er gegeten. Ik begin vast wat op te ruimen en help mee met afwassen. Ook druk ik de kinderen allemaal een glas water in de handen, want anders drinken ze tot 13.00 uur ’s middags helemaal niets.
Half 7 gaan de kinderen van de basis-en middelbare school weg en komen de jongste kinderen naar de aula om te eten. Ik blijf dan in de aula om de jongste kinderen te helpen en daarna opnieuw af te wassen. Rond 7 uur kan ik dan terug naar het huis om zelf te douchen en te eten. Nog steeds erg lekker het eten, heb nu zelfs liever rijst dan brood ’s morgens. Alleen warme ‘andijvie’ gaat er ’s morgens nog niet in.
Vanaf half 8 tot 10 uur werk ik op de kleuterschool, deze staat op het terrein van Yasap. Een leuk schooltje en ik kan het goed vinden met de leraressen. Ze zijn erg aardig en lieten de eerste week al direct zien hoe ze werken, welke methodes ze gebruiken etc. Ook hier werken ze met thema’s en verder natuurlijk zingen, spelen, werkbladen maken etc.
Rond 11 uur is er dan bijles rekenen of schrijven voor de jongste kinderen van het kindertehuis. Dit wordt gegeven door Emma en ik help haar daarbij. Om 12 uur, half 1 komen de oudste kinderen terug van school en gaan we eten. Na het eten is het tijd voor mijn middagslaapje en daar ben ik dan ook wel aan toe.
Om 16.00 uur wordt ik (meestal) uitgerust wakker en zijn de kinderen al weer aan het helpen in de tuin of in de keuken. Ik help de kinderen wat bij hun huiswerk of geef engelse les. ’s Avonds na het eten nog wat tv kijken, beetje schrijven en dan op tijd erin, want de volgende dag gaat de wekker weer vroeg.
Elke dinsdag hebben we vergadering met de hele staf van Yasap. Er wordt dan besproken waar geld aan is besteed deze week, wie er ziek zijn in het dorp, wat er gekocht moet worden, hoe de bijlessen engels, rekenen en indonesisch gaan etc.
Op zaterdag slaap ik uit (7 uur!) en kan ik rustig ontbijten. Daarna doe ik meestal m’n was (met de hand) en schrob ik de badkamer. Verder rustig aan en spelen met de kinderen: rummikub, set, yatzee, voetballen, volleyballen etc.
Zondag ga ik altijd mee naar de kerk en sta ik om 6 uur al op om om 8 uur in de kerk te zijn. De eerste zondag hier heb ik een rok geleend van Marsa. Ik had een nette lange broek meegenomen, maar een rok was toch beter. Nou ja, vooruit dan maar. Daarna viste ik mijn nette blousje uit mijn tas, zag er nog wel netjes uit vond ik. Maar nee, moest toch maar even gestreken worden, pfff. Op zondag is het hier erg belangrijk om er netjes uit te zien. Doordeweeks maakt het niet uit hoe je er bij loopt, hier kan alles. Gestreept, gestippeld, geblokt, bloemetjes, het past allemaal bij elkaar. Om half 8 oefent het koor dan nog even het lied dat ze in de kerk gaan zingen en daarna lopen we door naar de kerk (staat aan de overkant van de straat).
Het is nog moeilijk om de kerkdienst te volgen, maar ik lees en zing mee. Tijdens de kerkdienst wordt er altijd door verschillende groepjes gezongen, mannen, vrouwen, jongeren en ook de kinderen van het kindertehuis. Altijd in meerdere stemmen, erg mooi. Opvallend vind ik dat er onder het bidden ineens veel mensen naar de wc gaan of even snel wat geld stoppen in het mandje voorin de kerk. Aan het eind van de dienst geef je de mensen om je heen een hand en buiten de kerk staat de hele kerkenraad opgesteld en mag je nog zo’n 25 handen gaan schudden. Na de kerkdienst gaan de jongste kinderen naar de zondagsschool. De rest van de dag ook rustig aan en vooral spelletjes spelen met de kinderen. De oudste meisjes moeten op zondag het eten maken, Marsa en Oci hebben dan een dagje vrij. In het weekend zijn er meestal familieleden over de vloer. Doordeweeks komen er ook genoeg mensen langs. Nog elke dag ontmoet ik wel nieuwe mensen. ’s Avonds soms nog een spelletje Yatzee met Marsa. Oci doet dan niet mee, is verslaafd aan haar soap...
Tot nu toe ben ik 1x in Kupang geweest samen met Stef en Debby. Even wat kleine boodschappen gedaan en 2 rokken gekocht voor zondag. Was al bang dat ik hier maat XXL zou hebben, maar dat viel gelukkig mee. De prijs viel ook mee, want ik heb voor 2 rokken 10 euro betaald. Van Oci hoorde ik later dat dat nog niet eens zo goedkoop was.
Na alle boodschappen doorgereden naar het kantoor van een andere stichting en kennisgemaakt met de mensen daar. Deze stichting geeft Hiv/aids voorlichting en Yasap werkt met hun samen. We reden daarna door naar een ander dorpje om een zieke man met TBC te bezoeken. Hij zou een vaccinatie gekregen hebben tegen TBC en Stef en Debby gaan dan langs om te kijken hoe het gaat. Ik wist van te voren dat deze man erg ziek was, maar schrok toch toen ik hem zag. Vreselijk mager, een ingevallen gezicht en grote ogen, wel moeilijk om te zien. Helemaal moeilijk was het om te horen dat deze man de vaccinatie niet had gekregen, maar was afgescheept met een potje pillen. Als hij de vaccinatie niet snel krijgt, zal hij binnenkort kunnen overlijden. Voor mij moeilijk te begrijpen als je te horen krijgt dat de overheid de vaccinatie voor TBC betaald en je overal langs de kant van de weg borden ziet staan met GRATIS vaccinaties. Maar zoals Stef het al zei: dit is dus ook Indonesie.
Er zijn wel meer verschillen tussen Indonesie en Nederland en soms zit ik dan ook met verbazing te kijken of te luisteren.
- De kleuterschool: de kinderen leren al rekenen en lezen als voorbereiding op de basisschool, liedjes / gedichtjes etc. moeten uit het hoofd worden geleerd, als de kinderen mogen vertellen over wat ze thuis hebben gedaan moet dit in de juiste volgorde. Als ze wat vergeten, worden ze hier op aangesproken. Er is dus niets spontaans aan. Elk kind vertelt hetzelfde. De kinderen zitten in niveaugroepjes, maar in plaats van dat de aandacht gaat naar de kinderen in het laagste groepje worden alle vragen gesteld aan het beste groepje. De kinderen die niet mee kunnen komen, kunnen het bord ook niet goed zien en zullen zo nooit beter leren schrijven / rekenen. Ze gaan uit verveling dan ook maar wat tekenen in hun schrift, wat logisch is....Als je het niet bij kan houden heb je pech, dit zal op de basisschool en middelbare school niet anders zijn.
Waar ik ook aan moet wennen is dat de kinderen de hele tijd om zich heen meppen en elkaar knijpen. Soms worden ze er wel op aangesproken door de juf maar vaak ook niet. In de pauze blijven de juffen binnen dus is er ook geen toezicht. Verder zijn ze erg wild met boekjes en speelgoed. Als het spelen is afgelopen wordt alles in de kast gegooid en klaar, overal losse puzzelstukjes.
- Engelse les: tijdens mijn eerste les Engels tekende ik even snel een schema op het bord. Iedereen moest lachen en keek elkaar wat onwennig aan. Begreep dat het eigenlijk met een liniaal moest, want iedereen ging hiermee druk aan de slag. Gezegd dat ze de liniaal maar weg moesten leggen, het is engelse les geen wiskunde! Een paar dagen later met 1 van de meisjes even snel een spelletje boter, kaas en eieren gedaan voor het eten. (De spelletjeskast zit doordeweeks op slot voor de oudste kinderen, dus ik zorg dat ik altijd wat papier bij me heb om tussendoor even een spelletje te kunnen doen.) Snel het spelletje uitgelegd en daarna ging ze, naar mijn idee, even papier ophalen van haar slaapkamer. Kwam ze weer terug en daar was die weer.....de liniaal...
- De kinderen van de basis- en middelbare school gaan ook op zaterdag naar school. Ze zijn er elke dag van 7 tot ongeveer 13 uur. De kinderen helpen met alles en altijd zonder te klagen! Water bijvullen, sirammen, hout halen (zo’n 1,5 uur lopen), koken, afwassen, slaapkamers schoonmaken etc.
- Laatst achterop de brommer bij Stef hadden we een lekke band. Dus brommer aan de kant en dan zijn er wel wat jongens die komen helpen. Ik rustig even zitten en Stef een nieuwe band kopen in een winkel iets verderop. Niemand maakt zich er druk over en het maakt niet uit hoe lang het duurt.
- Cadeautjes inpakken is hier een vak apart. Het moet zo perfect dat 2 cadeautjes inpakken een uur duurt. In diezelfde tijd heb ik 20 kleine cadeautjes ingepakt voor de kinderen van de basisschool.
- Op foto’s wordt (bijna) niet gelachen, iedereen kijkt heel serieus. Ook maken mensen gewoon foto’s van me zonder het te vragen. Heb al een paar keer een mobieltje voor mijn neus gekregen en dan worden er even een paar foto’s gemaakt.
Vorige week hadden de kinderen examens, dus waren er geen bijlessen. De kinderen wat geholpen bij hun engelse huiswerk en samen met de kinderen cadeaudoosjes gemaakt voor de trouwdag van Stef en Debby. Iedereen heeft een briefje geschreven en wat erbij getekend om in het doosje te stoppen. De kinderen vonden dit erg leuk om te doen. Verder weer geoefend met het koor, want op de bruiloft van Stef en Debby zou ik ook meezingen voorin de kerk, compleet met zwarte rok en hetzelfde blousje als de kinderen.
Afgelopen weekend de trouwdag van Stef en Debby. Heel erg leuk om mee te maken! Zaterdag was de traditionele trouwdag en zouden we om half 3 opgehaald worden door de chauffeur. Maar om 3 uur was die er nog niet, dus maar even bellen en bleek dat hij zich verslapen had. Moest er wel om lachen, hier kan echt alles. Dus dan maar met de ojek (achterop de brommer) en daarna met de bemo (gepimpte, volgepropte busjes). Daarna nog een stukje lopen en toen was de muziek al te horen.
De vader en moeder van Debby kwamen al direct naar me toe om me te begroeten. Dat gaat hier met de neuzen tegen elkaar aan, wel even wennen. Maar hele vriendelijke mensen en je voelt je direct welkom. Ik viel wel erg op als enige blanke en sommige kinderen staren je aan alsof je van een andere planeet komt. Eerst kwamen de bruidsmeisjes aan met cadeautjes voor Debby en daarna Stef om Debby op te halen. Stef en Debby zaten allebei onder een dikke laag make-up. Iedereen werd door het bruidspaar 1 voor 1 begroet en daarna was het tijd om te eten! Erg lekker en veel. Met veel nieuwe mensen kennisgemaakt, maar niet iedereen even goed kunnen volgen omdat er verschillende dialecten worden gesproken en ik moest boven de muziek uit praten. Rond 18.00 uur gingen we in een volgepropte auto weer terug naar het kindertehuis.
Zondag, 2e dag van de bruiloft, zat ik om half 8 al weer in de kerk. Een mooie dienst waarin veel werd gezongen, maar ook alles precies volgens de regels gaat. Na de dienst werden er groepsfoto’s gemaakt en toen weer terug naar het kindertehuis.
Rond half 5 opnieuw naar het huis van Debby. Een half uur van te voren moesten er nog allerlei cadeautjes ingepakt worden. Ook nu zat ik weer met verbazing te kijken. De cadeaudoosjes die ik namelijk met de kinderen had gemaakt moesten ingepakt worden. Ik begreep er niks van, want het idee van cadeaudoosjes is juist dat ze NIET meer ingepakt hoeven te worden. Nou ja, ik liet ze maar hun gang gaan en moest er wel om lachen. Veel gezoek naar een geschikte doos en daarna een half uur passen en meten tot alle doosjes erin zaten. Daarna met zijn 15-en in 1 auto, de oudste kinderen mochten ook allemaal mee. Er werden wat toespraakjes gehouden en daarna weer uitgebreid gegeten. Na het eten gingen veel mensen al weer weg, want Stef en Debby wilden het niet te laat maken. Wij zijn nog even gebleven en ik heb opnieuw met een aantal mensen gekletst. Rond 20 uur weggegaan, op dat moment werden er meer foto’s van mij gemaakt dan van het bruidspaar, dus ik vond het niet zo erg om te gaan.
Maandag was ik jarig, maar dat wordt hier niet echt gevierd. Op 27 juni is Marsa jarig en dan gaan we met z’n allen naar het strand om het alsnog te vieren. Toch een leuke dag gehad, want er werd een 3e trouwdag aan vast geplakt. Debby moest namelijk nog officieel bij haar ouders opgehaald worden en naar het huis van Stef worden gebracht. Dus met een hele stoet auto’s achter elkaar aan met Stef en Debby voorop in een open jeep. Als laatste twee auto’s vol met cadeaus en meubels voor het nieuwe huis. Weer veel toespraakjes en natuurlijk bidden en zingen. Daarna viel de stroom uit dus in het donker gegeten, was wel gezellig. Terug in het kindertehuis nog voor me gezongen en samen cake gegeten.
Deze week weer 3x engelse les gegeven, de kinderen vinden het erg leuk en soms begroeten ze me ’s morgens ineens met Goodmorning! Laatst was 1 van de kinderen al allemaal engelse woorden op het bord aan het schrijven om 6 uur ’s morgens! Het waren de woordjes die we de dag ervoor hadden geoefend en ze wist ze nog allemaal. Gisteren estafette met de kinderen gedaan, veel lol met elkaar en allemaal erg fanatiek. Waarschijnlijk moeten de kinderen nog 1 week naar school en dan hebben ze eerst vakantie.
Het is weer een lang verhaal geworden, maar dan kunnen jullie weer even vooruit;-) Dan is het niet zo erg als het volgende bericht wat langer duurt......
Groetjes en liefs,
Rianne
-
21 Juni 2009 - 20:01
RoelieJacobLucas:
Wat weer prachtige belevenissen!! Kan niet wachten op je volgende verhalen..hopelijk duurt het niet te lang.... -
22 Juni 2009 - 14:55
Brenda:
Gelukkig heb ik me nu aangemeld voor je berichtjes. Wist nu dus wel dat je weer een verhaal had geschreven. Tussen de behandelingen in telkens een stuk gelezen en ben nu klaar. Weer een ontzettend leuk verhaal om te lezen! Wat een ander leven is het daar zeg.
Kus Brenda -
22 Juni 2009 - 18:03
Fam. Grooten:
Haha! Dus het gaat er allemaal wel 'wat' anders aan toe. Gelukkig kun je er om lachen!
Bijzonder om zo'n 3-daagse bruiloft mee te maken. Ik probeer me er een beeld bij te vormen. Zou leuk zijn om even om het hoekje te kijken! Nou misschien, als de verbinding het toelaat, dat er binnenkort foto's komen? We wachten met smart! Veel succes verder.
Liefs,
Derk, Rianne & Maegan -
25 Juni 2009 - 18:49
Nienke:
heeei rianne
lang niet gesproken!
vet jammer dat je zo lang weg bent, ga je heel erg missen (doe ik al)
-x- nienke -
26 Juni 2009 - 08:30
Grietje Kloeze:
hoi Rianne
Gisteren maar even het adres aan je moeder gevraagd(kon ik weer niet vinden) en nu je schone verhaal gelezen. Prachtig zoals jij kunt vertellen! Ik heb ervan genoten en zou zo een kijkje willen nemen.
Het is trouwens wel vreemd, dat de mensen christenen? zijn en toch geloven dat er geesten door je raam naar binnen kunnen komen...Heel veel sterkte en plezier bij je werk daar.
Wees Gode bevolen
Cor en Grietje Kloeze -
30 Juni 2009 - 07:01
Peter Kloeze:
Op aanraden van mijn moeder je verhalen gelezen.. erg leuk en duidelijk. moest er wel echt de tijd voor nemen, maar dat was het waard. Ik ken je eigelijks niet echt maar zitten (zaten) in dezelfde wijk, en dan hoor je af en toe wel wat van elkaar.
Een jaar weg... best lang! Gods zegen toegewenst.
-
01 Juli 2009 - 17:52
Tante Janny:
Hallo Rianne,
Leuk om weer jouw avonturen te lezen. Ik snap nu ook waarom "ons adoptiekind" uit India(via Red een Kind) nooit lachend op de foto staat. Elk jaar krijgen we een nieuwe foto en steeds staat ze er heel serieus op. Wij moeten nog een week naar school en dan vakantie. Mogen de kinderen daar in de vakantie wel veel spelen of moeten ze ook veel werk doen? Of mag jij dan speljuf worden? Veel sterkte en veel plezier in je werk!
Heel veel succes met -
01 Juli 2009 - 22:06
Oom Johan:
Hoi Rianne,
wat een leuk verhaal. Tijdens het lezen zou je zo een aantal dingen voor hun willen veranderen. Maar ja, dat is hun cultuur en leefwijze. Misschien kun jij nog wat veranderen aan al dat plichtmatige. Maar daar moet je de tijd voor hebben.
Ik ben nu al weer benieuwd naar je nieuwe avonturen.
Groetjes en succes,
Johan.
-
07 Juli 2009 - 19:29
Mathilda:
Hoi Rianne,
ik ben weer bijgelezen. Leuk hoor, je kan leuk schrijven en het was ook leuk om alle foto's te bekijken.
Suczegen met alles en nog gefeliciteerd met je verjaardag.
groetjes -
12 Juli 2009 - 12:23
Andries:
Hey Rian!
Wat een boeiend reisverslag heb je geschreven! Leuk om te lezen hoe het je daar vergaat. Met verbazing heb ik zo nu en dan gelezen hoe anders het er daar kan toegaan. Hele andere principes! Maar je lessen hebben al wel resultaat opgeleverd, zeg! Zul je hier in NL nooit meemaken: om 6 uur woordjes op het bord schrijven. Haha!
Succes komende tijd en ik blijf je verhalen niet-belum lezen.
Groetjes! -
18 Juli 2009 - 19:42
Marjolein Brinkie:
He hooi Rianne,
Hoe gaat het daar in verwegistan?
Volgens mij heb je het weer prima naar je zin!
Ik ben momenteel op legakker 2 aan het werk en heb vanavond zo om Miss M gelachen. We hadden een cd-tje van mij opgezet en daar kwam op een gegeven moment het liedjes: Suzanne van VOF de Kunst ( je weet wel, het gaat als volgt- Suzanne, Suzanne, Suzanne- ik ben stapel gek op jou.
En weet je wat die gekke M zond: Rianne, Rianne, Rianne ik ben stapelgek op jou. Je wordt hier dus gemist!
Het is kwart voor tien en ik moet nog van alles doen dus ik ga er weer mee kappen. Maar ik vond het even de moeite waard om je dit te laten weten.
He heel veel plezier wereldreiziger!! Geniet!
Heeel veeel lieve groetjes van E, R, B, M, Marjolein en Floris ( want die is bij de buren aan het werk.
Daaaaaag -
18 Juli 2009 - 19:43
Marjolein Brinkie:
Ik zie nu dat ik door het snelle typen een paar taalfoutjes heb gemaakt. ACH JA, hastig gespoed is zelden goed!
DOEI -
25 Juli 2009 - 16:11
Willem Bax:
Beste Rianne
Wat leuk je verslag te lezen en te vergelijken met mijn eigen ervaringen.
Ik was er in de droge tijd en toen waren de kinderen om 5 uur al met water in de weer in de moestuin.
De lineaal kwam bij mij niet zo aan de orde omdat wij wayangfiguren aan het overtrekken waren en uitzagen.Daar waren ze enorm intensief mee bezig! Ik heb ze later nog modellen voor een kerststal gestuurd, maar dat is misschien wel te "rooms".
Albert sprong eruit omdat hij als een van de weinigen prachtig vrij kon tekenen en we hebben veel van zijn werk opgehangen op het nieuwe aanplakbord. Maar toen ik hem vroeg om de kleuren voor mij op te schrijven lukte dat eigenlijk niet en werd hij geweldig lief geholpen door de anderen. Typisch een jongen, die achter in de klas woedt gezet. Geweldig als je hem wat extra aandacht kan geven.
Ik dacht met wat mensen hier komende winter naar Indonesische les te gaan om wat beter met de kinderen te kunnen praten. Of kan dat nu in het Engels?
Nu, heb een geweldige tijd!
groeten van Pak Willem -
26 Juli 2009 - 20:09
Kees En Dina:
Hallo Rianne
We zijn bij opa en oma op bezoek en ik probeer met mijn zakcomputer foto's te laten zien van je site; je kunt je voorstellen hoe dat gaat; enfin, we zullen het nog eens een keer weer doen met een gewone laptop; groeten van opa en oma en van ons natuurlijk
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
