Panas
Door: Rianne
Blijf op de hoogte en volg Rianne
09 September 2009 | Indonesië, Batavia
Hallo allemaal,
Hoe gaat het met iedereen? Een goede vakantie gehad? Tijd voor een nieuw bericht van mij uit het warme Timor. De temperaturen lopen hier aardig op of anders gezegd het is hier 'panas' (heet). Ik kan er steeds beter tegen, maar de laatste tijd wordt het ook benauwder en dat is wat minder fijn. Laatst ging ik op zo'n benauwde dag met de bemo naar de supermarkt. Niet zo'n goed idee... Gezellig opgepropt op elkaar in een busje, waarbij de jongens er half uithangen en de popmuziek uit de enorme boxen knalt. Bij het uitstappen stootte ik mijn hoofd en nog geen 2 minuten later liep ik vol tegen een uithangbord aan. Als je nog geen hoofdpijn hebt, dan krijg je het wel...
Het is hier trouwens goedkoop boodschappen doen in de supermarkt. Toch krijg ik het elke keer weer voor elkaar om met de goedkoopste merken de deur uit te lopen of met twee tandenborstels voor de prijs van 1. Raar is dat, je blijft dus toch een zuinige Hollander...
Ondanks de warmte heb ik het hier erg naar mijn zin! Ik voel me hier al aardig thuis. Je leert de kinderen steeds beter kennen en het contact wordt alleen maar beter. Ook met de staf van Yasap. Het spreken en begrijpen van de taal gaat ook goed. Alleen als er te snel wordt gepraat of tijdens vergaderingen begrijp ik nog niet alles. De kinderen praten onderling ook regelmatig in het dialect en korten woorden af, dat was in het begin moeilijk te volgen. Ondertussen heb ik al heel wat extra woorden geleerd en de kinderen moeten er wel om lachen als ik die woorden ook gebruik.
Mijn dag begint nog steeds om 5 uur met een controlerondje in het kindertehuis. Tot nu toe heb ik me nog maar 1x verslapen, dus dat is netjes dacht ik. 's Avonds lig ik er al wel om 9 uur in, want het zijn lange dagen die je maakt. Nu ik er wat langer ben, kan ik de kinderen ook meer op hun gedrag aanspreken en let ik erop of iedereen zijn taken doet. Met 20 kinderen in het kindertehuis is het belangrijk dat iedereen zich aan de regels houdt en dat de taken eerlijk verdeeld zijn. Gelukkig heb ik nog nooit echt streng hoeven zijn.
Op de kleuterschool is dat wel anders. Ze zien er allemaal erg lief uit, maar ze zijn erg ondeugend! In het begin kun je de namen van de kinderen nog niet allemaal onthouden, dus als je iemand wilt aanspreken op zijn gedrag, is hij of zij al weer een paar meter van je vandaag. En hoort je dus niet (of wil je niet horen, dat kan natuurlijk ook). Sinds een paar weken worden de kinderen aan het begin van de dag in groepje verdeeld en werk ik ook met een groepje kinderen. Dit is erg leuk om te doen. We doen taal- of rekenoefeningen of de kinderen mogen tekenen / knutselen. Het niveau van de kinderen is wel erg verschillend. De één kan de aandacht er goed bijhouden, terwijl de ander het na 2 minuten kleuren wel bekeken heeft. Je moet dus steeds erg creatief zijn om iedereen er bij te houden. Maar gelukkig gaat dit steeds beter, ook omdat het spreken van de taal steeds makkelijker gaat.
Laatst op de kleuterschool al het speelgoed eens grondig schoongemaakt en weer opnieuw geordend. Er was eigenlijk geen beginnen aan, want alles lag door elkaar: puzzelstukjes, spelletjes, blokken etc. Zelf was ik hier erg verbaasd over. We zijn zo'n 3 dagen bezig geweest om alles weer op orde te krijgen. De volgende dag zouden de kinderen zo weer alles uit de kast trekken, dus toen ben ik maar voor de spelletjeskast gaan zitten. Iedereen moest eerst zijn puzzel afmaken en weer netjes opruimen voor ze iets nieuws mochten pakken. Je voelt je dan wel echt even 'de juf', maar als je er 3 dagen over hetbt gedaan om de boel schoon te krijgen, wil je niet dat in 5 minuten alles weer door elkaar ligt.
De kinderen maken op de kleuterschool veel leuke werkbladen, maar knutselen met papier, lijm etc. doen ze eigenlijk niet. Met de kinderen samen een werkje gemaakt waarbij ze mochten plakken. De kinderen vonden dit erg leuk om te doen en de 'schoenen' hangen nu aan een lijn in de klas.
Elke vrijdagochtend krijgen de kinderen gym op de kleuterschool. Alle kinderen worden dan netjes opgesteld op het plein en het verlengsnoer wordt uitgerold. Er wordt een cassettebandje in de radio gestopt en de pasjes kunnen beginnen. De eerste keer kon ik het tempo niet eens bijhouden! Nog niet zo gemakkelijk armen en benen tegelijk. Kreeg er nogal de slappe lach van, helemaal toen er allerlei rek- en strekoefeningen werden gedaan. Maar hier is het erg serieus en ook op de basis- en middelbare scholen wordt op deze manier gym gegeven. De week erna kon ik al wat meer pasjes onthouden, maar dat gehup dat lukt nog niet.
Van de kleuterschool neem ik wel eens boeken of spelletjes mee voor de jongste kinderen van het kindertehuis. Ze vinden dit erg leuk en kruipen soms helemaal tegen je aan. Wel leuk, maar moet ook oppassen voor luizen want veel van de kinderen hebben die. Ik krap al regelmatig aan mijn hoofd, maar tot nu toe gaat het goed. 'Belum' zullen we maar zeggen. Als het spelletje nog op tafel ligt als de andere kinderen thuis komen, spelen die er ook mee. Vaak zijn deze spelletjes bedoeld voor kleuters, maar dat maakt ze niks uit.
Met twee kinderen van het kindertehuis werk ik nu ook 1 op 1. Esni is een gehandicapt meisje en woont weer bij haar moeder, maar komt nog wel 2x in de week bij Yasap. Meestal doe ik dan even een spelletjes of een reken-taaloefening met haar. Daarnaast lees of schrijf ik elke avond voor het eten met Albert. Albert is een radende lezer en draait de letters d,b en p om (dyslexie). Als we samen een boekje lezen en er staan plaatjes bij, kijkt hij hier naar en raad zo de woorden. Waarschijnlijk probeert hij zich op deze manier ook op school te redden. Hete rekenen gaat ook erg moeizaam.
's Middags na het rusten help ik de kinderen (zo nodig) met hun huiswerk. Ik heb al geholpen met biologie en rekenen voor kinderen uit groep 8. Nou, dan moet je wel weer even nadenken hoe het ook al weer zat. En het zijn dan ook nog van die leuke verhaalsommen, dus eerst moet je de tekst begrijpen voor je aan het rekenen kunt. Wanneer ik de kinderen help met hun Engelse huiswerk, schrijf ik vaak wat extra voorbeelden in hun schrift met de grammaticale regels erbij. Zo kunnen ze bij een volgende oefening zelf terug kijken hoe het ook al weer zat. Op school moeten de kinderen veel overschrijven van het bord en wordt er weinig herhaald. Als ik de schriften bekijk hebben ze soms wel 5 kantjes volgeschreven. Vaak gaat dit veel te snel en missen ze dus gedeeltes of hebben het huiswerk zo snel opgeschreven dat ze het niet meer terug kunnen lezen.
De Engelse lessen gaan ook goed. Een aantal kinderen praten elke dag wel spontaan wat Engels. Als we bijvoorbeeld aan het eten zijn, zegt er opeens één: 'I love chicken!' of wanneer ik naar bed ga: ' Goodnight, see you tomorrow!' Dit is wel grappig en het is leuk om te merken dat de kinderen plezier hebben in de lessen.
Als ik 's middags geen les hoef te geven, help ik mee met eten koken. Meestal houdt dit in: groente snijden, water bijvullen etc. Er wordt elke dag veel aandacht besteedt aan het koken. Marsa en Milka zijn eigenlijk de hele ochtend bezig met het klaarmaken van het middageten. Ook als er gasten komen, wordt er uitgebreid voor ze gekookt. Het eten is altijd erg lekker en Marsa kan goed koken. Niet alleen Indonesisch maar ook Hollands. Soms krijg ik ineens een bord stampot rauwe andijvie voor me of op zondagmorgen pannenkoeken, erg lekker!
In de tuin werken vind ik zelf erg zwaar met deze warmte, dus dat heb ik de laatste tijd niet meer gedaan. Maar er zijn genoeg andere klusjes te doen, dus dat is niet zo erg. De kinderen zijn er ook veel handiger en sneller in dan ik.
Elke donderdagmiddag geef ik nu creativiteit. De kinderen hebben al 'raamhangers' gemaakt, die we aan het plafond hebben gehangen in de eetruimte. Ze zijn erg leuk geworden. De weken erna hebben de kinderen een 'uitklapboekje' en vlinders gemaakt. Iedereen vind het erg leuk om creatief bezig te zijn. Wel leuk om te zien dat er kinderen bij zijn die echt hun eigen ding doen.
Zo'n 3x in de week oefenen we met het koor van het kindertehuis en als we 'optreden' sta ik er ook tussen. Op dit moment zijn we een lied aan het instuderen met 3 stemmen. Ik zing maar gewoon de 1e stem, lijkt me het meest veilig. De minste kans op vals zingen;-) Een tijdje terug was er bij ons een jongerenkoor in de kerk. Na de dienst vroegen ze of ik wilde luisteren naar een Engels lied wat ze moesten instuderen voor een optreden. Ze wilden weten of ze de woorden goed uitspraken. Dus de hele groep van zo'n 25 jongeren mee naar het kindertehuis en werd er even een optreden voor me gegeven. Daarna wilden ze nog met me op de foto. Voorgesteld om samen 1 groepsfoto te maken, maar iedereen wilde apart. Na zo'n 5 foto's gezegd dat het genoeg was....
In de kerk gebeuren er trouwens regelmatig grappige dingen. Het is bijvoorbeeld niet raar als er ineens wat kippen de kerk binnen komen lopen. De jonge kinderen lopen ook regelmatig door de kerk en soms achter de dominee langs. Daar moet je namelijk langs als je naar de wc moet. Laatst ging er een jongetje, die bij ons op de kleuterschool zit, naar de wc en zat allerlei grappen uit te halen achter de dominee en begon naar me te zwaaien. Ook al een avondmaalsdienst meegemaakt. Wij zaten op de 2e rij, maar de meeste mensen kropen achterin de kerk. Dat vond de voorlezer niet zo'n goed idee en liet de mensen weten dat ze vooraan moesten gaan zitten. Niemand die luisterde. Toen begon hij maar mensen bij hun naam te noemen en kwamen er een aantal naar voren. Maar nog steeds waren er mensen bij die gewoon op hun plek bleven zitten. Moest er wel om lachen. Ook weer een trouwdienst in de kerk meegemaakt. Een erg jong stel en nogal zenuwachtig. De bruidegom wist zijn tekst niet meer, dus toen ging de bruid alles maar zachtjes aan hem voorzeggen. Ook wisselden ze een aantal keer van plaats en stond de bruidegom opeens met zijn gezicht naar de dominee toe en de bruid naar de gemeente. Van de week zouden we hier ibadat hebben. Dat betekent dat er een groep mensen komt om samen te bidden, lezen en zingen. Een soort vereniging dus. Het begon om 4 uur, dus ik zat netjes klaar. Maar om 6 uur was er nog niemand en uiteindelijk ging het dus niet door. De kinderen beginnen pas om half 5 te mandien, die hebben al wel in de gaten hoe het hier gaat.
Op zaterdag ga ik vaak met de kinderen naar het kantoor om met de computer te oefenen. Ik heb een aantal cdroms meegenomen uit Nederland met spelletjes, taal- en rekenoefeningen, Engels en aardrijkskunde. Stef en Debby zijn vrij in het weekend, dus we kunnen dan alle 3 de computers gebruiken. Wel leuk om te zien hoe snel ze het oppakken met de muis en het toetsenbord. Zelfs de kinderen van 6 jaar lukt het al om alleen een spelletje te spelen.
Op zaterdag en zondag probeer ik ook wat tijd voor mezelf te maken, want het is toch weekend. Dat is soms best lastig want je bent toch 24 uur per dag op het terrein van Yasap en de kinderen zijn dus ook altijd om je heen. Ik kan hier goed mee omgaan, maar soms moet je er even 'uit'. Vaak loop ik in het weekend even een rondje over de sawa's achter het huis en soms neem ik dan een boek mee. Daar is het heerlijk rustig;-) En er staat altijd een beetje wind, dus is het goed uit te houden.
Deze week op kraambezoek geweest bij een van de leraressen van de kleuterschool. Je komt dan binnen in een heel eenvoudig huisje met 3 kamers, waar allerlei familieleden bij elkaar in huis wonen. Kinderen spelen op de grond en in de slaapkamer staat alleen een tafeltje en ligt een matras op de grond. Twee dagen ervoor cadeautjes gekocht voor de baby. Ze zijn hier gewend om cadeautjes niet uit te pakken waar je bij bent, maar omdat we dat in Nederland wel gewend zijn, wilde ze wel een uitzondering maken. Dit ging wel wat onwennig en het stapeltje kleertjes werd dan ook zonder ze open te vouwen opzij gelegd. Maar ze liet wel merken dat ze er blij mee was.
Het gaat dus goed met me hier in West-Timor, maar ik denk wel regelmatig aan jullie in Nederland! Wil iedereen succes toewensen met school en werk nu de vakanties weer zijn afgelopen. En tot slot natuurlijk weer bedankt voor alle reacties op de site en ook de mailtjes die jullie mij sturen!
Groetjes en liefs, Rianne
Hoe gaat het met iedereen? Een goede vakantie gehad? Tijd voor een nieuw bericht van mij uit het warme Timor. De temperaturen lopen hier aardig op of anders gezegd het is hier 'panas' (heet). Ik kan er steeds beter tegen, maar de laatste tijd wordt het ook benauwder en dat is wat minder fijn. Laatst ging ik op zo'n benauwde dag met de bemo naar de supermarkt. Niet zo'n goed idee... Gezellig opgepropt op elkaar in een busje, waarbij de jongens er half uithangen en de popmuziek uit de enorme boxen knalt. Bij het uitstappen stootte ik mijn hoofd en nog geen 2 minuten later liep ik vol tegen een uithangbord aan. Als je nog geen hoofdpijn hebt, dan krijg je het wel...
Het is hier trouwens goedkoop boodschappen doen in de supermarkt. Toch krijg ik het elke keer weer voor elkaar om met de goedkoopste merken de deur uit te lopen of met twee tandenborstels voor de prijs van 1. Raar is dat, je blijft dus toch een zuinige Hollander...
Ondanks de warmte heb ik het hier erg naar mijn zin! Ik voel me hier al aardig thuis. Je leert de kinderen steeds beter kennen en het contact wordt alleen maar beter. Ook met de staf van Yasap. Het spreken en begrijpen van de taal gaat ook goed. Alleen als er te snel wordt gepraat of tijdens vergaderingen begrijp ik nog niet alles. De kinderen praten onderling ook regelmatig in het dialect en korten woorden af, dat was in het begin moeilijk te volgen. Ondertussen heb ik al heel wat extra woorden geleerd en de kinderen moeten er wel om lachen als ik die woorden ook gebruik.
Mijn dag begint nog steeds om 5 uur met een controlerondje in het kindertehuis. Tot nu toe heb ik me nog maar 1x verslapen, dus dat is netjes dacht ik. 's Avonds lig ik er al wel om 9 uur in, want het zijn lange dagen die je maakt. Nu ik er wat langer ben, kan ik de kinderen ook meer op hun gedrag aanspreken en let ik erop of iedereen zijn taken doet. Met 20 kinderen in het kindertehuis is het belangrijk dat iedereen zich aan de regels houdt en dat de taken eerlijk verdeeld zijn. Gelukkig heb ik nog nooit echt streng hoeven zijn.
Op de kleuterschool is dat wel anders. Ze zien er allemaal erg lief uit, maar ze zijn erg ondeugend! In het begin kun je de namen van de kinderen nog niet allemaal onthouden, dus als je iemand wilt aanspreken op zijn gedrag, is hij of zij al weer een paar meter van je vandaag. En hoort je dus niet (of wil je niet horen, dat kan natuurlijk ook). Sinds een paar weken worden de kinderen aan het begin van de dag in groepje verdeeld en werk ik ook met een groepje kinderen. Dit is erg leuk om te doen. We doen taal- of rekenoefeningen of de kinderen mogen tekenen / knutselen. Het niveau van de kinderen is wel erg verschillend. De één kan de aandacht er goed bijhouden, terwijl de ander het na 2 minuten kleuren wel bekeken heeft. Je moet dus steeds erg creatief zijn om iedereen er bij te houden. Maar gelukkig gaat dit steeds beter, ook omdat het spreken van de taal steeds makkelijker gaat.
Laatst op de kleuterschool al het speelgoed eens grondig schoongemaakt en weer opnieuw geordend. Er was eigenlijk geen beginnen aan, want alles lag door elkaar: puzzelstukjes, spelletjes, blokken etc. Zelf was ik hier erg verbaasd over. We zijn zo'n 3 dagen bezig geweest om alles weer op orde te krijgen. De volgende dag zouden de kinderen zo weer alles uit de kast trekken, dus toen ben ik maar voor de spelletjeskast gaan zitten. Iedereen moest eerst zijn puzzel afmaken en weer netjes opruimen voor ze iets nieuws mochten pakken. Je voelt je dan wel echt even 'de juf', maar als je er 3 dagen over hetbt gedaan om de boel schoon te krijgen, wil je niet dat in 5 minuten alles weer door elkaar ligt.
De kinderen maken op de kleuterschool veel leuke werkbladen, maar knutselen met papier, lijm etc. doen ze eigenlijk niet. Met de kinderen samen een werkje gemaakt waarbij ze mochten plakken. De kinderen vonden dit erg leuk om te doen en de 'schoenen' hangen nu aan een lijn in de klas.
Elke vrijdagochtend krijgen de kinderen gym op de kleuterschool. Alle kinderen worden dan netjes opgesteld op het plein en het verlengsnoer wordt uitgerold. Er wordt een cassettebandje in de radio gestopt en de pasjes kunnen beginnen. De eerste keer kon ik het tempo niet eens bijhouden! Nog niet zo gemakkelijk armen en benen tegelijk. Kreeg er nogal de slappe lach van, helemaal toen er allerlei rek- en strekoefeningen werden gedaan. Maar hier is het erg serieus en ook op de basis- en middelbare scholen wordt op deze manier gym gegeven. De week erna kon ik al wat meer pasjes onthouden, maar dat gehup dat lukt nog niet.
Van de kleuterschool neem ik wel eens boeken of spelletjes mee voor de jongste kinderen van het kindertehuis. Ze vinden dit erg leuk en kruipen soms helemaal tegen je aan. Wel leuk, maar moet ook oppassen voor luizen want veel van de kinderen hebben die. Ik krap al regelmatig aan mijn hoofd, maar tot nu toe gaat het goed. 'Belum' zullen we maar zeggen. Als het spelletje nog op tafel ligt als de andere kinderen thuis komen, spelen die er ook mee. Vaak zijn deze spelletjes bedoeld voor kleuters, maar dat maakt ze niks uit.
Met twee kinderen van het kindertehuis werk ik nu ook 1 op 1. Esni is een gehandicapt meisje en woont weer bij haar moeder, maar komt nog wel 2x in de week bij Yasap. Meestal doe ik dan even een spelletjes of een reken-taaloefening met haar. Daarnaast lees of schrijf ik elke avond voor het eten met Albert. Albert is een radende lezer en draait de letters d,b en p om (dyslexie). Als we samen een boekje lezen en er staan plaatjes bij, kijkt hij hier naar en raad zo de woorden. Waarschijnlijk probeert hij zich op deze manier ook op school te redden. Hete rekenen gaat ook erg moeizaam.
's Middags na het rusten help ik de kinderen (zo nodig) met hun huiswerk. Ik heb al geholpen met biologie en rekenen voor kinderen uit groep 8. Nou, dan moet je wel weer even nadenken hoe het ook al weer zat. En het zijn dan ook nog van die leuke verhaalsommen, dus eerst moet je de tekst begrijpen voor je aan het rekenen kunt. Wanneer ik de kinderen help met hun Engelse huiswerk, schrijf ik vaak wat extra voorbeelden in hun schrift met de grammaticale regels erbij. Zo kunnen ze bij een volgende oefening zelf terug kijken hoe het ook al weer zat. Op school moeten de kinderen veel overschrijven van het bord en wordt er weinig herhaald. Als ik de schriften bekijk hebben ze soms wel 5 kantjes volgeschreven. Vaak gaat dit veel te snel en missen ze dus gedeeltes of hebben het huiswerk zo snel opgeschreven dat ze het niet meer terug kunnen lezen.
De Engelse lessen gaan ook goed. Een aantal kinderen praten elke dag wel spontaan wat Engels. Als we bijvoorbeeld aan het eten zijn, zegt er opeens één: 'I love chicken!' of wanneer ik naar bed ga: ' Goodnight, see you tomorrow!' Dit is wel grappig en het is leuk om te merken dat de kinderen plezier hebben in de lessen.
Als ik 's middags geen les hoef te geven, help ik mee met eten koken. Meestal houdt dit in: groente snijden, water bijvullen etc. Er wordt elke dag veel aandacht besteedt aan het koken. Marsa en Milka zijn eigenlijk de hele ochtend bezig met het klaarmaken van het middageten. Ook als er gasten komen, wordt er uitgebreid voor ze gekookt. Het eten is altijd erg lekker en Marsa kan goed koken. Niet alleen Indonesisch maar ook Hollands. Soms krijg ik ineens een bord stampot rauwe andijvie voor me of op zondagmorgen pannenkoeken, erg lekker!
In de tuin werken vind ik zelf erg zwaar met deze warmte, dus dat heb ik de laatste tijd niet meer gedaan. Maar er zijn genoeg andere klusjes te doen, dus dat is niet zo erg. De kinderen zijn er ook veel handiger en sneller in dan ik.
Elke donderdagmiddag geef ik nu creativiteit. De kinderen hebben al 'raamhangers' gemaakt, die we aan het plafond hebben gehangen in de eetruimte. Ze zijn erg leuk geworden. De weken erna hebben de kinderen een 'uitklapboekje' en vlinders gemaakt. Iedereen vind het erg leuk om creatief bezig te zijn. Wel leuk om te zien dat er kinderen bij zijn die echt hun eigen ding doen.
Zo'n 3x in de week oefenen we met het koor van het kindertehuis en als we 'optreden' sta ik er ook tussen. Op dit moment zijn we een lied aan het instuderen met 3 stemmen. Ik zing maar gewoon de 1e stem, lijkt me het meest veilig. De minste kans op vals zingen;-) Een tijdje terug was er bij ons een jongerenkoor in de kerk. Na de dienst vroegen ze of ik wilde luisteren naar een Engels lied wat ze moesten instuderen voor een optreden. Ze wilden weten of ze de woorden goed uitspraken. Dus de hele groep van zo'n 25 jongeren mee naar het kindertehuis en werd er even een optreden voor me gegeven. Daarna wilden ze nog met me op de foto. Voorgesteld om samen 1 groepsfoto te maken, maar iedereen wilde apart. Na zo'n 5 foto's gezegd dat het genoeg was....
In de kerk gebeuren er trouwens regelmatig grappige dingen. Het is bijvoorbeeld niet raar als er ineens wat kippen de kerk binnen komen lopen. De jonge kinderen lopen ook regelmatig door de kerk en soms achter de dominee langs. Daar moet je namelijk langs als je naar de wc moet. Laatst ging er een jongetje, die bij ons op de kleuterschool zit, naar de wc en zat allerlei grappen uit te halen achter de dominee en begon naar me te zwaaien. Ook al een avondmaalsdienst meegemaakt. Wij zaten op de 2e rij, maar de meeste mensen kropen achterin de kerk. Dat vond de voorlezer niet zo'n goed idee en liet de mensen weten dat ze vooraan moesten gaan zitten. Niemand die luisterde. Toen begon hij maar mensen bij hun naam te noemen en kwamen er een aantal naar voren. Maar nog steeds waren er mensen bij die gewoon op hun plek bleven zitten. Moest er wel om lachen. Ook weer een trouwdienst in de kerk meegemaakt. Een erg jong stel en nogal zenuwachtig. De bruidegom wist zijn tekst niet meer, dus toen ging de bruid alles maar zachtjes aan hem voorzeggen. Ook wisselden ze een aantal keer van plaats en stond de bruidegom opeens met zijn gezicht naar de dominee toe en de bruid naar de gemeente. Van de week zouden we hier ibadat hebben. Dat betekent dat er een groep mensen komt om samen te bidden, lezen en zingen. Een soort vereniging dus. Het begon om 4 uur, dus ik zat netjes klaar. Maar om 6 uur was er nog niemand en uiteindelijk ging het dus niet door. De kinderen beginnen pas om half 5 te mandien, die hebben al wel in de gaten hoe het hier gaat.
Op zaterdag ga ik vaak met de kinderen naar het kantoor om met de computer te oefenen. Ik heb een aantal cdroms meegenomen uit Nederland met spelletjes, taal- en rekenoefeningen, Engels en aardrijkskunde. Stef en Debby zijn vrij in het weekend, dus we kunnen dan alle 3 de computers gebruiken. Wel leuk om te zien hoe snel ze het oppakken met de muis en het toetsenbord. Zelfs de kinderen van 6 jaar lukt het al om alleen een spelletje te spelen.
Op zaterdag en zondag probeer ik ook wat tijd voor mezelf te maken, want het is toch weekend. Dat is soms best lastig want je bent toch 24 uur per dag op het terrein van Yasap en de kinderen zijn dus ook altijd om je heen. Ik kan hier goed mee omgaan, maar soms moet je er even 'uit'. Vaak loop ik in het weekend even een rondje over de sawa's achter het huis en soms neem ik dan een boek mee. Daar is het heerlijk rustig;-) En er staat altijd een beetje wind, dus is het goed uit te houden.
Deze week op kraambezoek geweest bij een van de leraressen van de kleuterschool. Je komt dan binnen in een heel eenvoudig huisje met 3 kamers, waar allerlei familieleden bij elkaar in huis wonen. Kinderen spelen op de grond en in de slaapkamer staat alleen een tafeltje en ligt een matras op de grond. Twee dagen ervoor cadeautjes gekocht voor de baby. Ze zijn hier gewend om cadeautjes niet uit te pakken waar je bij bent, maar omdat we dat in Nederland wel gewend zijn, wilde ze wel een uitzondering maken. Dit ging wel wat onwennig en het stapeltje kleertjes werd dan ook zonder ze open te vouwen opzij gelegd. Maar ze liet wel merken dat ze er blij mee was.
Het gaat dus goed met me hier in West-Timor, maar ik denk wel regelmatig aan jullie in Nederland! Wil iedereen succes toewensen met school en werk nu de vakanties weer zijn afgelopen. En tot slot natuurlijk weer bedankt voor alle reacties op de site en ook de mailtjes die jullie mij sturen!
Groetjes en liefs, Rianne
-
09 September 2009 - 14:04
Fam. Stegewans:
Hoi Rianne, weer een leuk verhaal, maar ik begon me al zorgen te maken of je wel eens vrije tijd hebt en dan lees ik dat je die af en toe ook wel neemt.
Mis je het niet om af en toe even Hollands te praten?
We genieten van je verhalen. En probeert je een beetje in te denken hoe of ze daar leven, maar dat lukt niet erg. Dan zul je er toch wel middenin moeten zitten denk ik.
Groetjes en geniet er maar van.
Marja en de rest -
09 September 2009 - 17:53
Fam. Grooten:
Hey Rianne,
Leuk om weer van je te horen. Fijn dat je je draai een beetje hebt gevonden en steeds beter contact hebt met de kinderen. Je bent juf in allerlei vakken zo te lezen. Dat lijkt me wel erg leuk!! Maar inderdaad wel even weer verdiepen in sommige vakken...
We kijken weer uit naar je volgende reisverslag maar eerst moeten we weer een tijdje zoet zijn met dit verhaal ;)
Liefs,
Derk, Rianne & Maegan -
09 September 2009 - 20:05
Pappa En Mamma:
Lieve Rianne,
Wat weer een mooi verhaal met veel informatie. Ik zie nu toch dat je een goeie opvoeding hebt gehad. (grapje). Ik kijk er naar uit wanneer je weer thuis komt, want volgens mij kun je lekker koken.
liefs pappa en mamma -
11 September 2009 - 08:43
Grietje Kloeze:
Hoi Rianne
Leuk om je verhalen te lezen. We zijn blij dat het goed met je gaat.Het is daar een heel andere wereld, he. Ook je vorige verhaal over het leveren van prestaties door de kinderen! Je zult maar altijd de slechtste zijn!
We wensen je veel zegen op je werk! Wees Gode bevolen.
groetjes Cor en Grietje -
12 September 2009 - 14:21
Marion:
Mooi om weer wat indonesische avonturen van je te lezen! Klinkt mooi het contact dat je hebt met de kinderen. En erg mooi dat je ze het een en ander kunt leren.
Sterkte met de warmte en benauwdheid! We mailen.
Liefs Marion. -
13 September 2009 - 09:34
Sandra:
Ik heb erg bewondering voor je dat je zo goed bezig bent en dat je je zo goed kan redden met het Indonesisch (het mijne is - wat er uberhaupt aanwezig was- alweer helemaal weggezakt!). succes ... en je schrijft leuk!
groetjes Sandra -
17 September 2009 - 14:05
Jacolien:
HALLO Rianne!
Wat ontzettend leuk om je verhalen te lezen! Familie Broeksema vertelde me dat je hier was. Dus vandaar. Wel een hele ervaring zeg. Geniet ervan! Kmoest wel lachen toen je vertelde over de kippen die ineens de kerk in kwamen. Mijn schoonzus is op het moment bij ons, zij is net vorig jaar getrouwd en naar Sumba verhuisd. Kheb haar de foto`s laten zien en het komt haar allemaal erg bekend voor. Zo`n beetje dezelfde leefstijl. Nou, het allerbeste en we blijven je verhalen volgen!
Groetjes van Jacolien Postmus (van Dijk ) -
17 September 2009 - 19:57
Tante Janny:
Rianne, Heel leuk en boeiend om je verslag te lezen.Je maakt wel flinke dagen, zeg! Leuk om op de foto's de "werkjes" te zien die jij met ze gemaakt heb. Veel succes met al je bezigheden. Tot het volgende verslag. Groeten van ons allemaal. -
22 September 2009 - 19:14
Familie Plas:
Heey Rianne, eindelijk weer eens een bericht van jou. Wat weer een belevenissen zeg. Het is ook goed te lezen dat het goed met je gaat. We missen je wel hoor, dus blijf maar niet te lang weg hoor. haha nee hoor geniet er maar van.
Heb je m`n bericht nog gekregen op msn?
Denk je er wel om om rust voor je zelf te nemen? nou we blijven je berichten weer volgen.
Tot de volgende keer. -
28 September 2009 - 18:14
Marja J.:
Hallo Rianne,
Ik had je verslag begin september gelezen, maar nog geen reactie geplaatst.
Leuk om weer een verhaal van je te lezen met leuke foto's erbij (grappig is de foto van de brommerbestuurder met de vijf kinderen).
Mooie mobiele raamhangers, gestrikte schoentjes, vlinders,etc. heb je gemaakt met de kinderen!
Maar begrijp dat het klimaat nu wel erg warm en benauwd is. Hoop dat alles te doen is en je waar mogelijk het rustig aan kunt doen. Het ga je goed, we denken aan je. Gods zegen gewenst! -
06 Oktober 2009 - 19:51
Fam Zwier, Makkinga:
Hallo Rianne,
Weer een mooi verhaal! Je hebt het behoorlijk druk zo te lezen. De taal krijg je dus ook steeds meer onder de knie. Fijn dat het zo goed klikt met de kinderen. Wij hebben bewondering voor je werk!! Wacht weer af voor je volgende verslag..ga zo eerst je foto s nog even bekijken.
Groetjes, fam. Zwier -
17 Oktober 2009 - 08:55
Legakkertjes 2:
hoi, hallo daar.
wat fijn dat het daar goed gaat.
ieders hier errrgggg blij met de kaart,en we missen je allemaal.
ieders op zijn eigen manier he,zeg geniet ervan.heel veel groetjes en dikke toet van alles.ulanda -
18 Oktober 2009 - 19:09
Chris En Patricia:
Hoi Rianne,
Sprak vandaag je ouders na de morgendienst en waren benieuwd hoe het met je ging in Indonesie. Via hun je site doorgekregen en er gelijk maar even op gekeken! Ziet er indrukwekkend uit en zo te lezen heb je het enorm naar je zin. Lijkt ons een hele klus met al die kinderen en de taal barriere. ( al lijkt het er thuis soms ook op dat we tegen onze kids onbegrijpelijke taal spreken als het hun even zo uitkomt)!
We wensen je veel succes verder in je werk en zullen je zeker blijven volgen nu we hebben gehoord dat je nog voor een half jaar langer kunt blijven.
Hartelijke groeten van Chris en Patricia van Kalkeren.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
