Selamat Tahun Baru!

Iedereen een gelukkig en gezond 2010 gewenst! Allemaal goede feestdagen gehad? Ik hoorde dat er veel sneeuw is gevallen in Nederland, is het nog blijven liggen tot de kerst? Het blijft vreemd om kerst te vieren met temperaturen boven de 30 graden. Er is genoeg kerstversiering (vaak erg kitsch) en aan kerstmuziek ontbreekt het ook niet. We kunnen vaak genoeg meegenieten met de muziek van de buren....Toch is er niet die echte kerstsfeer.....

Op maandag 21 december hebben we met het kindertehuis en de kleuterschool samen kerst gevierd. Iedereen was de hele dag druk met de voorbereiding, vooral met koken. De ouders van de kinderen van de kleuterschool namen ook allemaal wat te eten mee. Tijdens de viering werd er veel gezongen, hebben de kinderen van Yasap een toneelstukje opgevoerd en daarna samen gegeten. In de kerk waren ook regelmatig activiteiten te doen voor de kinderen, o.a. een quiz, ballonnen trappen en kroepoek happen;-)

1e kerstdag zijn we ’s morgens naar de kerk geweest, maar verder was het een rustige dag. We hadden de maandag ervoor al samen kerstfeest gevierd. Nog wel samen met Linda (werkt hier ook sinds oktober) oliebollen gebakken, daarna gewandeld met een aantal kinderen en een kerstpuzzel gemaakt.

2e kerstdag werd er een bijeenkomst voor de kinderen georganiseerd door jongeren van een andere kerk. Samen gezongen en er werd een spel en een toneelstukje gedaan.
Zondag opnieuw naar de kerk en voor het eerst een beetje een kerstgevoel. De dienst begon uiteraard een uur later, ‘jam karet’ noemen ze dat hier. Letterlijk: elastieken uurtje. Bij binnenkomst moest je eerst een man en vrouw in traditionele kleding groeten. Daarna samen kerstliederen gezongen, er waren koortjes die optraden, iedereen mocht een kaarsje branden, er werd een toneelstuk opgevoerd en tot slot samen gegeten in de kerk.

De zondagen voor kerst hebben we een paar keer met het koor van Yasap in andere kerken opgetreden. Leuk om mee te maken, vooral toen er ook een groep uit Sabu aanwezig was. Zij waren in traditionele kleding en gingen in de dienst zingen en dansen. Ook een belijdenisdienst meegemaakt, waar 2 kinderen van het kindertehuis aan meededen. Iedereen in het zwart wit gekleed en allemaal met een eigen meegenomen kussen om tijdens de dienst op te knielen.

Kleuterschool
Op de kleuterschool bereid ik nu ook 1 ochtend in de week de les voor. De eerste keer had ik een poppetje meegenomen, die ik ‘Bas’ noemde en vertelde de kinderen dat hij uit Nederland meekomen was en graag in de klas mee wilde kijken. D.m.v. het poppetje ‘Bas’ leren de kinderen nieuwe regels in de klas en krijgen ze ook complimentjes. De kinderen vinden dit erg leuk en als ze ‘Bas’ niet in de klas zien, willen ze weten waar hij is. ‘Slaapt Bas nog?’ ‘Is Bas ziek?’ In de kerstvakantie kwam ik 1 van de kinderen tegen die vroeg of Bas nog steeds in de klas zat......ehhh....... Laat ik zeggen dat je steeds creatiever wordt in het antwoord geven aan kleuters.......

Ook beginnen we nu ’s morgens met de kinderen in de kring. De kinderen zitten hier eigenlijk altijd op de grond, maar daardoor zitten ze steeds aan elkaar en kunnen ze de juf niet goed zien. In het begin was het wel even wennen om op een stoel in de kring te zitten, maar nu gaat het erg goed.

Nog 2 dagen meegeweest naar een training. We kregen informatie over de ontwikkeling van het kind en het samenwerken in een team. Erg leuk om zo’n training mee te maken en wel bijzonder om er als enige ‘buitenlander’ tussen te zitten. Het gaat wel wat anders dan in Nederland, er wordt soms zo geschreeuwd en de groep moet steeds de zinnen aanvullen. Het lijkt hierdoor net of iedereen heel actief meedoet, maar in feite herhaal je gewoon wat degene voor de groep zegt. Tijdens de training heb ik zelf ook twee keer uitleg gegeven over het maken van creatieve werkjes op de kleuterschool en we zijn daar samen mee aan de slag gegaan.

Gezondheidsprogramma
Met het gezondheidsprogramma hebben we basisscholen bezocht om te praten over persoonlijke hygiene, zoals handen wassen en tandenpoetsen. De nieuwe verpleegster van Yasap had dit voorbereid, maar wij mochten mee om te helpen. Leuk om een kijkje te kunnen nemen en veel dingen vallen je dan op. Vriendelijke leraressen, maar ook leraren die dreigend optreden als de kinderen niet snel genoeg antwoord geven. Leraren die met een stok in de hand lopen zie je ook. Doordat ze allemaal in uniform lopen lijken het soms net een stel bewakers....

Een paar weken later opnieuw de basisscholen bezocht, dit keer om uitleg te geven over EHBO en ziektes als malaria. De presentaties duurden rond een uur, maar daarna mogen de leraren nog vragen stellen. Nou, dan kun je er nog wel een half uur bij optellen! Wanneer ze hier een vraag stellen, beginnen ze met een hele lange inleiding, er wordt nog een paar keer overal omheen gedraaid en dan wordt uiteindelijk de vraag gesteld. Ondertussen lopen de temperaturen in het klaslokaal op en denk je zelf van: ‘zo nu heeft het voor iedereen wel lang genoeg geduurd’, maar de kinderen blijven geconcentreerd. Wel bijzonder, de mensen zijn hier gewend om zo’n 2 uur achter elkaar naar iemand te luisteren.

De verpleegster van Yasap heeft ook voorlichting gegeven aan zwangere vrouwen en moeders met jonge kinderen. Deze voorlichtingen werden in kerken gegeven. Wel weer grappig hoe dat hier gaat. De voorlichting zou om 9 uur beginnen na de kerkdienst. Maar de kerk was al om 7 uur begonnen ipv 8 uur, dus na de dienst was iedereen naar huis gegaan. Als je dan vraagt of de mensen nog weer terugkomen krijg je geen duidelijk antwoord. Dus je pakt een stoel en het wachten kan beginnen. Na 1,5 uur kwamen er weer wat mensen aanlopen, nadat ze het eten hadden gekookt, de kinderen hadden gevoed en het huis aan kant hadden gemaakt.....

Kindertehuis
Op dit moment hebben de kinderen kerstvakantie. We hebben kerstversieringen gemaakt, puzzels, op de computer gewerkt en er was tijd voor spelletjes / badminton en volleyballen. Wel gezellig zo in de vakantie.

Op 5 december heb ik de kinderen over sinterklaas verteld en uitgelegd hoe dat in Nederland gevierd wordt. ’s Avonds mochten de kinderen allemaal hun schoen zetten. Ze vonden dit geweldig, vooral de volgende ochtend natuurlijk.

Oost Timor
Half november ben ik vertrokken naar Oost Timor om mijn visum te verlengen. Via internet een hotel geboekt in de hoofdstad Dili en voor het regelen van mijn busticket moest ik bij een travelagent hier in Kupang zijn. Je komt dan in een heel eenvoudig kantoortje, een bureau met een telefoon erop dat is het wel.
Na zo’n 12 uur in de bus kwam ik aan in Dili. Ik vond het niet erg, want ik kon zo wat meer zien van West Timor. Na de grens reden we zo’n 2 tot 3 uur langs de kust, erg mooi. Verlaten stranden, mooie baaien, eenvoudige hutjes, voetballende kinderen, mensen in groepjes op straat etc. Ook aardig wat kunnen slapen, dus dan gaat de tijd ook snel.

De volgende ochtend direct naar de ambassade. Het kantoor was net een half uurtje open, maar ik was al te laat voor die dag. Per dag helpen ze 75 mensen en je moet je hiervoor op een lijst inschrijven. Voor openingstijd was de lijst al vol geweest. Ik kon de volgende dag terug komen om het opnieuw te proberen. Achteraf gezien was het niet erg, want als ik me bijv. als nr. 60 in had kunnen schrijven, was het niet zeker geweest of ze je die dag ook helpen. Als het kantoor om vier uur dicht gaat en ze hebben nog maar 30 personen geholpen, dan heeft de rest pech en moet je de volgende dag terugkomen. Je bent dan niet als eerste aan de beurt, maar moet je opnieuw op de lijst inschrijven.

De volgende ochtend dus om 6 uur al voor de deur van de ambassade. Ik kon me als 7e intekenen en zou die dag dus zeker aan de beurt komen. Ze herkenden me nog van de vorige dag, had alle juiste papieren bij me en ben vriendelijk geholpen. Dat ik Indonesisch sprak hielp ook. Binnen 5 dagen kon ik mijn visum weer ophalen. Tijdens het wachten op de ambassade kennisgemaakt met een Australier en een Canadees en nadat we alles hadden geregeld de hele dag samen opgetrokken. De stad Dili bekeken, wat langs de kust gelopen en samen gegeten. Dili is niet een erg mooie stad, maar iets verderop heb je mooie stranden en baaien. Je ziet nog veel beschadigde gebouwen en ze zijn bezig met de wederopbouw van het land. Op het moment is het rustig in Dili, maar er zijn nog wel veel mensen van de UN aanwezig. Van de 10 auto’s die je tegen komt is bijna de helft van de UN.

In de dagen dat ik moest wachten op mijn visum kon ik wat meer van de omgeving bekijken. Elke dag een stuk gelopen, langs het strand of door de stad, er was genoeg te zien. Kennisgemaakt met een groep Nederlanders die in Dili werken als lerares, voor de overheid of de UN. Elke 2 weken gaat de groep met elkaar uit eten. Erg gezellig om mee te gaan en de rest van de week een paar keer afgesproken met een aantal van hen om te wandelen, samen te eten of te snorkelen.

Nog een dagje naar Atauro geweest, dit is een klein eilandje vlak boven Dili. Twijfelde wel even voor ik aan boord stapte, want het was niet zo’n hele grote veerboot (uit Duitsland, hoe die hier terechtkomt?) en erg smalle trappen. Naast veel locale mensen gingen er ook heel! veel spullen mee aan boord, zoals hout, zakken rijst, maar ook kippen en geiten. Maar snel doorgelopen naar het dek en daar lekker in de wind gezeten. Gewoon op de grond, want stoelen staan er niet.

Sinds ik terug ben bij Yasap, ga ik ook vaker even een stuk lopen. Door de sawa of een stukje het dorp in. De mensen uit het dorp kennen je inmiddels allemaal en groeten je of roepen je na. Kinderen zwaaien of proberen in het engels wat te vragen. Ze willen ook altijd weten waar ik heen ga. Als ik antwoord dat ik gewoon even een stukje ga lopen, vragen ze opnieuw ‘maar waar ga je dan naar toe?’ Even een stukje wandelen voor je plezier doen ze hier niet.

De laatste weken was het erg benauwd en van iedereen mocht het regenseizoen wel beginnen. Inmiddels is de eerste regen gevallen. Een mooi gezicht als je de lucht ineens zwart ziet worden en er in een half uur flink wat water naar beneden komt. Vaak koelt het daarna even af en is het beter uit te houden. Nadeel van de regen is dat de straten onderlopen en er veel modder naar beneden stroomt. Gelukkig blijft de zon ook veel schijnen en koud wordt het niet.

Nu ik dit stukje plaats is het al weer 1 januari 2010! De tijd gaat snel en ik heb het hier goed naar mijn zin. Er zijn ook wel eens moeilijke momenten (vaak heeft dit te maken met de gebruiken en gewoonten die hier anders zijn dan in Nederland), maar je maakt zoveel leuke en bijzondere dingen mee, dat je dat meer bij blijft. Zoals het contact met de kinderen en staf van Yasap, de mensen in het dorp die je aanspreken, achterop de brommer door Kupang rijden, de mooie zonsondergangen, de sawa’s achter het huis. Ook moet ik nog vaak lachen om wat ik hier om me heen zie, zoals mensen die in spijkerbroek en vest rondlopen terwijl jij al zweet als je er naar kijkt, mensen die in de supermarkt hun helm ophouden, er ’s middags pas achter komen dat iemand van de kinderen jarig is, is hij nou 6 of 7 geworden?, grote speakerboxen in de kerk, kinderen die letterlijk van de bank afrollen bij het kijken naar een grappige film......Kortom ik houd het hier nog wel even vol!

Liefs, Rianne