Selamat Tahun Baru!
Door: Rianne
Blijf op de hoogte en volg Rianne
01 Januari 2010 | Indonesië, Batavia
Iedereen een gelukkig en gezond 2010 gewenst! Allemaal goede feestdagen gehad? Ik hoorde dat er veel sneeuw is gevallen in Nederland, is het nog blijven liggen tot de kerst? Het blijft vreemd om kerst te vieren met temperaturen boven de 30 graden. Er is genoeg kerstversiering (vaak erg kitsch) en aan kerstmuziek ontbreekt het ook niet. We kunnen vaak genoeg meegenieten met de muziek van de buren....Toch is er niet die echte kerstsfeer.....
Op maandag 21 december hebben we met het kindertehuis en de kleuterschool samen kerst gevierd. Iedereen was de hele dag druk met de voorbereiding, vooral met koken. De ouders van de kinderen van de kleuterschool namen ook allemaal wat te eten mee. Tijdens de viering werd er veel gezongen, hebben de kinderen van Yasap een toneelstukje opgevoerd en daarna samen gegeten. In de kerk waren ook regelmatig activiteiten te doen voor de kinderen, o.a. een quiz, ballonnen trappen en kroepoek happen;-)
1e kerstdag zijn we ’s morgens naar de kerk geweest, maar verder was het een rustige dag. We hadden de maandag ervoor al samen kerstfeest gevierd. Nog wel samen met Linda (werkt hier ook sinds oktober) oliebollen gebakken, daarna gewandeld met een aantal kinderen en een kerstpuzzel gemaakt.
2e kerstdag werd er een bijeenkomst voor de kinderen georganiseerd door jongeren van een andere kerk. Samen gezongen en er werd een spel en een toneelstukje gedaan.
Zondag opnieuw naar de kerk en voor het eerst een beetje een kerstgevoel. De dienst begon uiteraard een uur later, ‘jam karet’ noemen ze dat hier. Letterlijk: elastieken uurtje. Bij binnenkomst moest je eerst een man en vrouw in traditionele kleding groeten. Daarna samen kerstliederen gezongen, er waren koortjes die optraden, iedereen mocht een kaarsje branden, er werd een toneelstuk opgevoerd en tot slot samen gegeten in de kerk.
De zondagen voor kerst hebben we een paar keer met het koor van Yasap in andere kerken opgetreden. Leuk om mee te maken, vooral toen er ook een groep uit Sabu aanwezig was. Zij waren in traditionele kleding en gingen in de dienst zingen en dansen. Ook een belijdenisdienst meegemaakt, waar 2 kinderen van het kindertehuis aan meededen. Iedereen in het zwart wit gekleed en allemaal met een eigen meegenomen kussen om tijdens de dienst op te knielen.
Kleuterschool
Op de kleuterschool bereid ik nu ook 1 ochtend in de week de les voor. De eerste keer had ik een poppetje meegenomen, die ik ‘Bas’ noemde en vertelde de kinderen dat hij uit Nederland meekomen was en graag in de klas mee wilde kijken. D.m.v. het poppetje ‘Bas’ leren de kinderen nieuwe regels in de klas en krijgen ze ook complimentjes. De kinderen vinden dit erg leuk en als ze ‘Bas’ niet in de klas zien, willen ze weten waar hij is. ‘Slaapt Bas nog?’ ‘Is Bas ziek?’ In de kerstvakantie kwam ik 1 van de kinderen tegen die vroeg of Bas nog steeds in de klas zat......ehhh....... Laat ik zeggen dat je steeds creatiever wordt in het antwoord geven aan kleuters.......
Ook beginnen we nu ’s morgens met de kinderen in de kring. De kinderen zitten hier eigenlijk altijd op de grond, maar daardoor zitten ze steeds aan elkaar en kunnen ze de juf niet goed zien. In het begin was het wel even wennen om op een stoel in de kring te zitten, maar nu gaat het erg goed.
Nog 2 dagen meegeweest naar een training. We kregen informatie over de ontwikkeling van het kind en het samenwerken in een team. Erg leuk om zo’n training mee te maken en wel bijzonder om er als enige ‘buitenlander’ tussen te zitten. Het gaat wel wat anders dan in Nederland, er wordt soms zo geschreeuwd en de groep moet steeds de zinnen aanvullen. Het lijkt hierdoor net of iedereen heel actief meedoet, maar in feite herhaal je gewoon wat degene voor de groep zegt. Tijdens de training heb ik zelf ook twee keer uitleg gegeven over het maken van creatieve werkjes op de kleuterschool en we zijn daar samen mee aan de slag gegaan.
Gezondheidsprogramma
Met het gezondheidsprogramma hebben we basisscholen bezocht om te praten over persoonlijke hygiene, zoals handen wassen en tandenpoetsen. De nieuwe verpleegster van Yasap had dit voorbereid, maar wij mochten mee om te helpen. Leuk om een kijkje te kunnen nemen en veel dingen vallen je dan op. Vriendelijke leraressen, maar ook leraren die dreigend optreden als de kinderen niet snel genoeg antwoord geven. Leraren die met een stok in de hand lopen zie je ook. Doordat ze allemaal in uniform lopen lijken het soms net een stel bewakers....
Een paar weken later opnieuw de basisscholen bezocht, dit keer om uitleg te geven over EHBO en ziektes als malaria. De presentaties duurden rond een uur, maar daarna mogen de leraren nog vragen stellen. Nou, dan kun je er nog wel een half uur bij optellen! Wanneer ze hier een vraag stellen, beginnen ze met een hele lange inleiding, er wordt nog een paar keer overal omheen gedraaid en dan wordt uiteindelijk de vraag gesteld. Ondertussen lopen de temperaturen in het klaslokaal op en denk je zelf van: ‘zo nu heeft het voor iedereen wel lang genoeg geduurd’, maar de kinderen blijven geconcentreerd. Wel bijzonder, de mensen zijn hier gewend om zo’n 2 uur achter elkaar naar iemand te luisteren.
De verpleegster van Yasap heeft ook voorlichting gegeven aan zwangere vrouwen en moeders met jonge kinderen. Deze voorlichtingen werden in kerken gegeven. Wel weer grappig hoe dat hier gaat. De voorlichting zou om 9 uur beginnen na de kerkdienst. Maar de kerk was al om 7 uur begonnen ipv 8 uur, dus na de dienst was iedereen naar huis gegaan. Als je dan vraagt of de mensen nog weer terugkomen krijg je geen duidelijk antwoord. Dus je pakt een stoel en het wachten kan beginnen. Na 1,5 uur kwamen er weer wat mensen aanlopen, nadat ze het eten hadden gekookt, de kinderen hadden gevoed en het huis aan kant hadden gemaakt.....
Kindertehuis
Op dit moment hebben de kinderen kerstvakantie. We hebben kerstversieringen gemaakt, puzzels, op de computer gewerkt en er was tijd voor spelletjes / badminton en volleyballen. Wel gezellig zo in de vakantie.
Op 5 december heb ik de kinderen over sinterklaas verteld en uitgelegd hoe dat in Nederland gevierd wordt. ’s Avonds mochten de kinderen allemaal hun schoen zetten. Ze vonden dit geweldig, vooral de volgende ochtend natuurlijk.
Oost Timor
Half november ben ik vertrokken naar Oost Timor om mijn visum te verlengen. Via internet een hotel geboekt in de hoofdstad Dili en voor het regelen van mijn busticket moest ik bij een travelagent hier in Kupang zijn. Je komt dan in een heel eenvoudig kantoortje, een bureau met een telefoon erop dat is het wel.
Na zo’n 12 uur in de bus kwam ik aan in Dili. Ik vond het niet erg, want ik kon zo wat meer zien van West Timor. Na de grens reden we zo’n 2 tot 3 uur langs de kust, erg mooi. Verlaten stranden, mooie baaien, eenvoudige hutjes, voetballende kinderen, mensen in groepjes op straat etc. Ook aardig wat kunnen slapen, dus dan gaat de tijd ook snel.
De volgende ochtend direct naar de ambassade. Het kantoor was net een half uurtje open, maar ik was al te laat voor die dag. Per dag helpen ze 75 mensen en je moet je hiervoor op een lijst inschrijven. Voor openingstijd was de lijst al vol geweest. Ik kon de volgende dag terug komen om het opnieuw te proberen. Achteraf gezien was het niet erg, want als ik me bijv. als nr. 60 in had kunnen schrijven, was het niet zeker geweest of ze je die dag ook helpen. Als het kantoor om vier uur dicht gaat en ze hebben nog maar 30 personen geholpen, dan heeft de rest pech en moet je de volgende dag terugkomen. Je bent dan niet als eerste aan de beurt, maar moet je opnieuw op de lijst inschrijven.
De volgende ochtend dus om 6 uur al voor de deur van de ambassade. Ik kon me als 7e intekenen en zou die dag dus zeker aan de beurt komen. Ze herkenden me nog van de vorige dag, had alle juiste papieren bij me en ben vriendelijk geholpen. Dat ik Indonesisch sprak hielp ook. Binnen 5 dagen kon ik mijn visum weer ophalen. Tijdens het wachten op de ambassade kennisgemaakt met een Australier en een Canadees en nadat we alles hadden geregeld de hele dag samen opgetrokken. De stad Dili bekeken, wat langs de kust gelopen en samen gegeten. Dili is niet een erg mooie stad, maar iets verderop heb je mooie stranden en baaien. Je ziet nog veel beschadigde gebouwen en ze zijn bezig met de wederopbouw van het land. Op het moment is het rustig in Dili, maar er zijn nog wel veel mensen van de UN aanwezig. Van de 10 auto’s die je tegen komt is bijna de helft van de UN.
In de dagen dat ik moest wachten op mijn visum kon ik wat meer van de omgeving bekijken. Elke dag een stuk gelopen, langs het strand of door de stad, er was genoeg te zien. Kennisgemaakt met een groep Nederlanders die in Dili werken als lerares, voor de overheid of de UN. Elke 2 weken gaat de groep met elkaar uit eten. Erg gezellig om mee te gaan en de rest van de week een paar keer afgesproken met een aantal van hen om te wandelen, samen te eten of te snorkelen.
Nog een dagje naar Atauro geweest, dit is een klein eilandje vlak boven Dili. Twijfelde wel even voor ik aan boord stapte, want het was niet zo’n hele grote veerboot (uit Duitsland, hoe die hier terechtkomt?) en erg smalle trappen. Naast veel locale mensen gingen er ook heel! veel spullen mee aan boord, zoals hout, zakken rijst, maar ook kippen en geiten. Maar snel doorgelopen naar het dek en daar lekker in de wind gezeten. Gewoon op de grond, want stoelen staan er niet.
Sinds ik terug ben bij Yasap, ga ik ook vaker even een stuk lopen. Door de sawa of een stukje het dorp in. De mensen uit het dorp kennen je inmiddels allemaal en groeten je of roepen je na. Kinderen zwaaien of proberen in het engels wat te vragen. Ze willen ook altijd weten waar ik heen ga. Als ik antwoord dat ik gewoon even een stukje ga lopen, vragen ze opnieuw ‘maar waar ga je dan naar toe?’ Even een stukje wandelen voor je plezier doen ze hier niet.
De laatste weken was het erg benauwd en van iedereen mocht het regenseizoen wel beginnen. Inmiddels is de eerste regen gevallen. Een mooi gezicht als je de lucht ineens zwart ziet worden en er in een half uur flink wat water naar beneden komt. Vaak koelt het daarna even af en is het beter uit te houden. Nadeel van de regen is dat de straten onderlopen en er veel modder naar beneden stroomt. Gelukkig blijft de zon ook veel schijnen en koud wordt het niet.
Nu ik dit stukje plaats is het al weer 1 januari 2010! De tijd gaat snel en ik heb het hier goed naar mijn zin. Er zijn ook wel eens moeilijke momenten (vaak heeft dit te maken met de gebruiken en gewoonten die hier anders zijn dan in Nederland), maar je maakt zoveel leuke en bijzondere dingen mee, dat je dat meer bij blijft. Zoals het contact met de kinderen en staf van Yasap, de mensen in het dorp die je aanspreken, achterop de brommer door Kupang rijden, de mooie zonsondergangen, de sawa’s achter het huis. Ook moet ik nog vaak lachen om wat ik hier om me heen zie, zoals mensen die in spijkerbroek en vest rondlopen terwijl jij al zweet als je er naar kijkt, mensen die in de supermarkt hun helm ophouden, er ’s middags pas achter komen dat iemand van de kinderen jarig is, is hij nou 6 of 7 geworden?, grote speakerboxen in de kerk, kinderen die letterlijk van de bank afrollen bij het kijken naar een grappige film......Kortom ik houd het hier nog wel even vol!
Liefs, Rianne
Op maandag 21 december hebben we met het kindertehuis en de kleuterschool samen kerst gevierd. Iedereen was de hele dag druk met de voorbereiding, vooral met koken. De ouders van de kinderen van de kleuterschool namen ook allemaal wat te eten mee. Tijdens de viering werd er veel gezongen, hebben de kinderen van Yasap een toneelstukje opgevoerd en daarna samen gegeten. In de kerk waren ook regelmatig activiteiten te doen voor de kinderen, o.a. een quiz, ballonnen trappen en kroepoek happen;-)
1e kerstdag zijn we ’s morgens naar de kerk geweest, maar verder was het een rustige dag. We hadden de maandag ervoor al samen kerstfeest gevierd. Nog wel samen met Linda (werkt hier ook sinds oktober) oliebollen gebakken, daarna gewandeld met een aantal kinderen en een kerstpuzzel gemaakt.
2e kerstdag werd er een bijeenkomst voor de kinderen georganiseerd door jongeren van een andere kerk. Samen gezongen en er werd een spel en een toneelstukje gedaan.
Zondag opnieuw naar de kerk en voor het eerst een beetje een kerstgevoel. De dienst begon uiteraard een uur later, ‘jam karet’ noemen ze dat hier. Letterlijk: elastieken uurtje. Bij binnenkomst moest je eerst een man en vrouw in traditionele kleding groeten. Daarna samen kerstliederen gezongen, er waren koortjes die optraden, iedereen mocht een kaarsje branden, er werd een toneelstuk opgevoerd en tot slot samen gegeten in de kerk.
De zondagen voor kerst hebben we een paar keer met het koor van Yasap in andere kerken opgetreden. Leuk om mee te maken, vooral toen er ook een groep uit Sabu aanwezig was. Zij waren in traditionele kleding en gingen in de dienst zingen en dansen. Ook een belijdenisdienst meegemaakt, waar 2 kinderen van het kindertehuis aan meededen. Iedereen in het zwart wit gekleed en allemaal met een eigen meegenomen kussen om tijdens de dienst op te knielen.
Kleuterschool
Op de kleuterschool bereid ik nu ook 1 ochtend in de week de les voor. De eerste keer had ik een poppetje meegenomen, die ik ‘Bas’ noemde en vertelde de kinderen dat hij uit Nederland meekomen was en graag in de klas mee wilde kijken. D.m.v. het poppetje ‘Bas’ leren de kinderen nieuwe regels in de klas en krijgen ze ook complimentjes. De kinderen vinden dit erg leuk en als ze ‘Bas’ niet in de klas zien, willen ze weten waar hij is. ‘Slaapt Bas nog?’ ‘Is Bas ziek?’ In de kerstvakantie kwam ik 1 van de kinderen tegen die vroeg of Bas nog steeds in de klas zat......ehhh....... Laat ik zeggen dat je steeds creatiever wordt in het antwoord geven aan kleuters.......
Ook beginnen we nu ’s morgens met de kinderen in de kring. De kinderen zitten hier eigenlijk altijd op de grond, maar daardoor zitten ze steeds aan elkaar en kunnen ze de juf niet goed zien. In het begin was het wel even wennen om op een stoel in de kring te zitten, maar nu gaat het erg goed.
Nog 2 dagen meegeweest naar een training. We kregen informatie over de ontwikkeling van het kind en het samenwerken in een team. Erg leuk om zo’n training mee te maken en wel bijzonder om er als enige ‘buitenlander’ tussen te zitten. Het gaat wel wat anders dan in Nederland, er wordt soms zo geschreeuwd en de groep moet steeds de zinnen aanvullen. Het lijkt hierdoor net of iedereen heel actief meedoet, maar in feite herhaal je gewoon wat degene voor de groep zegt. Tijdens de training heb ik zelf ook twee keer uitleg gegeven over het maken van creatieve werkjes op de kleuterschool en we zijn daar samen mee aan de slag gegaan.
Gezondheidsprogramma
Met het gezondheidsprogramma hebben we basisscholen bezocht om te praten over persoonlijke hygiene, zoals handen wassen en tandenpoetsen. De nieuwe verpleegster van Yasap had dit voorbereid, maar wij mochten mee om te helpen. Leuk om een kijkje te kunnen nemen en veel dingen vallen je dan op. Vriendelijke leraressen, maar ook leraren die dreigend optreden als de kinderen niet snel genoeg antwoord geven. Leraren die met een stok in de hand lopen zie je ook. Doordat ze allemaal in uniform lopen lijken het soms net een stel bewakers....
Een paar weken later opnieuw de basisscholen bezocht, dit keer om uitleg te geven over EHBO en ziektes als malaria. De presentaties duurden rond een uur, maar daarna mogen de leraren nog vragen stellen. Nou, dan kun je er nog wel een half uur bij optellen! Wanneer ze hier een vraag stellen, beginnen ze met een hele lange inleiding, er wordt nog een paar keer overal omheen gedraaid en dan wordt uiteindelijk de vraag gesteld. Ondertussen lopen de temperaturen in het klaslokaal op en denk je zelf van: ‘zo nu heeft het voor iedereen wel lang genoeg geduurd’, maar de kinderen blijven geconcentreerd. Wel bijzonder, de mensen zijn hier gewend om zo’n 2 uur achter elkaar naar iemand te luisteren.
De verpleegster van Yasap heeft ook voorlichting gegeven aan zwangere vrouwen en moeders met jonge kinderen. Deze voorlichtingen werden in kerken gegeven. Wel weer grappig hoe dat hier gaat. De voorlichting zou om 9 uur beginnen na de kerkdienst. Maar de kerk was al om 7 uur begonnen ipv 8 uur, dus na de dienst was iedereen naar huis gegaan. Als je dan vraagt of de mensen nog weer terugkomen krijg je geen duidelijk antwoord. Dus je pakt een stoel en het wachten kan beginnen. Na 1,5 uur kwamen er weer wat mensen aanlopen, nadat ze het eten hadden gekookt, de kinderen hadden gevoed en het huis aan kant hadden gemaakt.....
Kindertehuis
Op dit moment hebben de kinderen kerstvakantie. We hebben kerstversieringen gemaakt, puzzels, op de computer gewerkt en er was tijd voor spelletjes / badminton en volleyballen. Wel gezellig zo in de vakantie.
Op 5 december heb ik de kinderen over sinterklaas verteld en uitgelegd hoe dat in Nederland gevierd wordt. ’s Avonds mochten de kinderen allemaal hun schoen zetten. Ze vonden dit geweldig, vooral de volgende ochtend natuurlijk.
Oost Timor
Half november ben ik vertrokken naar Oost Timor om mijn visum te verlengen. Via internet een hotel geboekt in de hoofdstad Dili en voor het regelen van mijn busticket moest ik bij een travelagent hier in Kupang zijn. Je komt dan in een heel eenvoudig kantoortje, een bureau met een telefoon erop dat is het wel.
Na zo’n 12 uur in de bus kwam ik aan in Dili. Ik vond het niet erg, want ik kon zo wat meer zien van West Timor. Na de grens reden we zo’n 2 tot 3 uur langs de kust, erg mooi. Verlaten stranden, mooie baaien, eenvoudige hutjes, voetballende kinderen, mensen in groepjes op straat etc. Ook aardig wat kunnen slapen, dus dan gaat de tijd ook snel.
De volgende ochtend direct naar de ambassade. Het kantoor was net een half uurtje open, maar ik was al te laat voor die dag. Per dag helpen ze 75 mensen en je moet je hiervoor op een lijst inschrijven. Voor openingstijd was de lijst al vol geweest. Ik kon de volgende dag terug komen om het opnieuw te proberen. Achteraf gezien was het niet erg, want als ik me bijv. als nr. 60 in had kunnen schrijven, was het niet zeker geweest of ze je die dag ook helpen. Als het kantoor om vier uur dicht gaat en ze hebben nog maar 30 personen geholpen, dan heeft de rest pech en moet je de volgende dag terugkomen. Je bent dan niet als eerste aan de beurt, maar moet je opnieuw op de lijst inschrijven.
De volgende ochtend dus om 6 uur al voor de deur van de ambassade. Ik kon me als 7e intekenen en zou die dag dus zeker aan de beurt komen. Ze herkenden me nog van de vorige dag, had alle juiste papieren bij me en ben vriendelijk geholpen. Dat ik Indonesisch sprak hielp ook. Binnen 5 dagen kon ik mijn visum weer ophalen. Tijdens het wachten op de ambassade kennisgemaakt met een Australier en een Canadees en nadat we alles hadden geregeld de hele dag samen opgetrokken. De stad Dili bekeken, wat langs de kust gelopen en samen gegeten. Dili is niet een erg mooie stad, maar iets verderop heb je mooie stranden en baaien. Je ziet nog veel beschadigde gebouwen en ze zijn bezig met de wederopbouw van het land. Op het moment is het rustig in Dili, maar er zijn nog wel veel mensen van de UN aanwezig. Van de 10 auto’s die je tegen komt is bijna de helft van de UN.
In de dagen dat ik moest wachten op mijn visum kon ik wat meer van de omgeving bekijken. Elke dag een stuk gelopen, langs het strand of door de stad, er was genoeg te zien. Kennisgemaakt met een groep Nederlanders die in Dili werken als lerares, voor de overheid of de UN. Elke 2 weken gaat de groep met elkaar uit eten. Erg gezellig om mee te gaan en de rest van de week een paar keer afgesproken met een aantal van hen om te wandelen, samen te eten of te snorkelen.
Nog een dagje naar Atauro geweest, dit is een klein eilandje vlak boven Dili. Twijfelde wel even voor ik aan boord stapte, want het was niet zo’n hele grote veerboot (uit Duitsland, hoe die hier terechtkomt?) en erg smalle trappen. Naast veel locale mensen gingen er ook heel! veel spullen mee aan boord, zoals hout, zakken rijst, maar ook kippen en geiten. Maar snel doorgelopen naar het dek en daar lekker in de wind gezeten. Gewoon op de grond, want stoelen staan er niet.
Sinds ik terug ben bij Yasap, ga ik ook vaker even een stuk lopen. Door de sawa of een stukje het dorp in. De mensen uit het dorp kennen je inmiddels allemaal en groeten je of roepen je na. Kinderen zwaaien of proberen in het engels wat te vragen. Ze willen ook altijd weten waar ik heen ga. Als ik antwoord dat ik gewoon even een stukje ga lopen, vragen ze opnieuw ‘maar waar ga je dan naar toe?’ Even een stukje wandelen voor je plezier doen ze hier niet.
De laatste weken was het erg benauwd en van iedereen mocht het regenseizoen wel beginnen. Inmiddels is de eerste regen gevallen. Een mooi gezicht als je de lucht ineens zwart ziet worden en er in een half uur flink wat water naar beneden komt. Vaak koelt het daarna even af en is het beter uit te houden. Nadeel van de regen is dat de straten onderlopen en er veel modder naar beneden stroomt. Gelukkig blijft de zon ook veel schijnen en koud wordt het niet.
Nu ik dit stukje plaats is het al weer 1 januari 2010! De tijd gaat snel en ik heb het hier goed naar mijn zin. Er zijn ook wel eens moeilijke momenten (vaak heeft dit te maken met de gebruiken en gewoonten die hier anders zijn dan in Nederland), maar je maakt zoveel leuke en bijzondere dingen mee, dat je dat meer bij blijft. Zoals het contact met de kinderen en staf van Yasap, de mensen in het dorp die je aanspreken, achterop de brommer door Kupang rijden, de mooie zonsondergangen, de sawa’s achter het huis. Ook moet ik nog vaak lachen om wat ik hier om me heen zie, zoals mensen die in spijkerbroek en vest rondlopen terwijl jij al zweet als je er naar kijkt, mensen die in de supermarkt hun helm ophouden, er ’s middags pas achter komen dat iemand van de kinderen jarig is, is hij nou 6 of 7 geworden?, grote speakerboxen in de kerk, kinderen die letterlijk van de bank afrollen bij het kijken naar een grappige film......Kortom ik houd het hier nog wel even vol!
Liefs, Rianne
-
01 Januari 2010 - 09:28
Fam. Stegewans:
Rianne,
Jij ook een heel gezegend 2010 toegewenst en dat je daar nog meer goede dingen mag doen. -
01 Januari 2010 - 12:24
Veronica:
Lieve Rianne,
Jij ook een heel gelukkig 2010 toegewenst! En wat een prachtig verslag weer! Iedere keer weer een feest om te lezen, alsof ik er zelf bij ben :-)
Jij komt straks met een koffer vol ervaringen terug, om jaloers op te worden... Over een paar maanden mag je me het allemaal life vertellen!
Geniet nog van je tijd daar en tot snel!
Liefs,
Veronica
-
01 Januari 2010 - 12:25
Pappa En Mamma:
Lieve Rianne,
Je hebt er weer een mooi stukje van gemaakt.Ook zijn de foto's mooi. Zo zien we je nog een keer.Een gezond en gelukkig 2010 en nog veel "werkplezier".
een dikke kus pappa en mamma. -
01 Januari 2010 - 16:25
Fam Zwier:
Hallo Rianne,
Jij ook een heeeeel goed nieuw jaar toegewenst!! Wederom een heel mooi verslag! Tijd gaat snel he?? Wat ik me net bedenk...begin je al in het Indonesch te denken??
Liefs,
fam. Zwier -
02 Januari 2010 - 11:07
Sandra:
Rianne, voor jou ook een heel gezond en inspirerend 2010 en nog veel fun! Fijn om je verhalen te lezen. Mijn Bahasa is al weer weg gezakt alsof ik nooit les heb gehad... Onze plannen of we deze zomer naar Indon. gaan staat op losse schroeven; jongste dochter (11) ziet het helemaaaal niet zitten! Dus misschien stellen we het nog een jaartje uit. Ik snap dat je het druk hebt, maar misschien wil je eens om je heen kijken of er personen zijn die goed kunnen naaien? Is het nog wat om een paar samples naar je op te sturen die ze kunnen namaken? Als je zin hebt, misschien wil je me eens mailen san@vansan.nl.
Hartelijks!
Sandra -
03 Januari 2010 - 11:33
Marion&Anton:
Nogmaals gelukkig nieuwjaar! We wensen je nog een hele mooie tijd daar! Zo te lezen gaat dat wel goed komen, nog genoeg te doen. En je bent erg creatief met de kinderen! Heel veel succes met wat je allemaal nog gaat doen!
Groetjes en liefs A&M. -
03 Januari 2010 - 19:56
Fam. Grooten:
Lieve Rianne,
Allereerst een heel gelukkig en gezond nieuwjaar!
Heb net je reisverslag gelezen en het is weer erg indrukwekkend! Vooral de reis naar Dili is spectaculair! Je verlaat toch even in je eentje je veilige thuis; Yasap. Ik vind het echt heel dapper wat je allemaal doet! Een geweldige ervaring om nooit te vergeten.
Heel veel succes met je werk en geniet tijdens je wandelingen van de mooie natuur. Daar kun je als je in NL bent nog vaak aan terug denken.
Liefs,
Derk, Rianne & Maegan
P.s. er lag inderdaad sneeuw met de kerstdagen en inmiddels is het alweer wit!! -
03 Januari 2010 - 21:21
Kees En Dina:
hallo Rianne
de beste wensen voor jouw in 2010 en bovenal Gods zegen voor jouw en je werk in Indonesie; het is weer een prachtig reisverslag geworden; we hebben trouwens een paar week geleden een tv uitzending gezien over wat yasap is en doet en we moeten zeggen dat we onder de indruk zijn: enorm veel waardering voor wat je daar doet! -
08 Januari 2010 - 13:24
Tante Janny:
Rianne,
We willen je een heel gezegend nieuwjaar toewensen. Leuk om weer een lang verhaal van je te lezen. Ik krijg steeds meer het idee dat jij ook "Jansma-onderwijs-genen" in je hebt, dus wie weet moet jij t.z.t. ook maar deel gaan uitmaken van de "onderwijsclan!" Veel plezier in je werk toegewenst. Groeten van de zeven uit Sommelsdijk (en de rest van Nederland) -
10 Januari 2010 - 18:47
Brecht Gerbrandy:
Lieve Rianne,
Dank voor je vele goede berichten over "mijn" geliefde Timor. Fijn te lezen dat jij je nog steeds goed vermaakt bij YASAP. Het is heel belangrijk dat je je talenten met de kinderen, het personeel van YASAP deelt! Zo krijgt wederkerigheid en uitwisseling over opvoeding in verschillende culturen gestalte. Ga zo door en geniet ervan! Liefs Brecht -
11 Januari 2010 - 21:22
Willy Deinum:
Hallo Rianne
Eindelijk weer een reactie van mij n.a.v al je verslagen en foto's. Geweldig zoals jij je belevenissen beschrijft, ik zie het gewoon voor me. Ook prachtig al die foto's erbij. Jouw toegevoegde waarde voor de kinderen van het kindertehuis en van de kleuterschool is groot, voor zover ik dat kan bekijken. Leuk ook voor je een uitstapje naar Oost Timor en ook die ervaring mee te maken. Ik zie dat je aan het aftellen bent begonnen, het aantal dagen dat je nog op Timor bent kwam al in beeld. Wie weet ontmoeten we jou nog in Timor als we daar komen in mei? Je hebt ondertussen wel begrepen zeker, dat het hier al een poos winter is, met veel sneeuw, veel ijs, gladde wegen en alles wat daar bij hoort. Het ga je goed en geniet nog van de periode die je daar nog bent. liefs Willy -
13 Januari 2010 - 13:03
Fam. Plas:
Heey Rianne, we wensen jou ook een heel gelukkig en gezegend 2010. Wat weer een belevenissen heb je op geschreven. Hier ligt nog steeds een dik pak sneeuw en is het berekoud buiten. Dus als we die foto`s van je zien dan word je wel weer een beetje jaloers op dat mooie weer. Maar dat vochtige en klamme weer is ook niet alles, kan ik me voorstellen.
We missen je wel hoor!!!
Maak er nog maar een mooie tijd van en we wachten weer vol spanning op je nieuwe belevenissen.
Groetjes Jan en Anita, Nienke, Judith en Thom. -
16 Januari 2010 - 18:20
Oom Gerrit En Tante :
Hoi Rianne, ook wij komen even op bezoek! leuk om je reisverhalen te lezen, fijn om te weten dat je het goed maakt, we wensen je veel goeds en een gezegend 2010.groetjes van de Zuudlordes! doei. -
20 Januari 2010 - 08:29
Legakkertjes:
hoi daar in het verre warme land,hier is het koud, en blijft het ook. dus Ria zegt al ;dit wordt een lange winter, en of ze gelijk heeft.fijn om je mooie verhalen te lezen,geniet ervan.gr.ulanda -
21 Januari 2010 - 16:51
Karleen:
Hallo Rianne,
heel erg leuk om je belevenissen weer telezen, zoals jij het schrijft is het net of ik zelf in het verhaal zit! Geweldig mooie foto's ook, mooi joh dat je zo creatief bezig bent met de kinderen! Heel veel plezier daar nog !! Groetjes Karleen -
23 Januari 2010 - 14:50
Marja J. :
Beter laat dan ... met een reactie! Bedankt voor je mooie reisverslag en prachtige foto's! Wat zie je er schitterend uit in die traditionele kleding! Hier is de sneeuw inmiddels weer verdwenen en is het droog en vorstig weer. We wensen je nog een hele goede en gezegende tijd toe in Noelbaki! Fijn dat je het er zo naar de zin hebt en zoveel dingen mag zien en ervaren in een héél andere cultuur. Héél vormend! Fijn dat jij de kinderen en volwassenen daar weer dingen kunt leren die je vanuit Nederland waardenvol vindt om over te brengen! Gods zegen toegewenst voor het nieuwe jaar waarvan al bijna weer een maand voorbij is. Hartelijke groeten van ons.
-
07 Februari 2010 - 10:52
Louwe En Ina Janssen:
Rianne
Wat een belevenis ,wij vinden het heel dapper dat je daar alleen naar toe bent gegaan Wat fijn dat je daar je op deze manier nuttig mag maken
We hebben met veel plezier je reisverslag gelezen We wensen jou nog een goede tijd daarginder en een behouden thuiskomst in mei
-
15 Februari 2010 - 16:04
Lenie Hoogers:
Hoi Rianne, ik heb al je verslagen gelezen, erg boeiend, en met respect wat je daar allemaal doet, en ook dat je indonesisch spreekt, petje af hoor.
En ik lees ook dat je het erg naar je zin hebt, maar dat je aan bepaalde gewoontes van dat land erg moet wennen.
We wensen je nog veel plezier toe in het kindertehuis, en bovenal Gods zegen. Met hartelijke groet. Fam Hoogers uit Assen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
