Yasap op tv Ned 2

Hallo allemaal,

Ik begin maar even met een nieuwtje: Yasap komt deze week op tv. De uitzending is op zondag 8 november om 14 uur ’s middags op Nederland 2. De opnames zijn gemaakt in maart ‘09, ongeveer 2 maanden voor ik hier kwam werken. Ik heb de uitzending zelf nog niet gezien en weet dus niet wat ze precies zullen uitzenden, maar het is misschien wel leuk om een beeld te krijgen van waar ik aan het werk ben. Op www.yasap.nl is meer te lezen over de uitzending en ook over de stichting.

De afgelopen maand heeft Yvonne (NL meisje) ook bij Yasap gewerkt. Wel fijn om alles wat je meemaakt nu met iemand te kunnen delen. We zijn in deze maand opnieuw naar Benu geweest, waar al veel veranderd is. Ik vind het wel interessant om naast het werken op de kleuterschool en in het kindertehuis nu ook meer te leren over de andere programma’s waar Yasap aan werkt, zoals het landbouwprogramma in Benu (microkrediet / ecotoerisme) en gezondheidszorg. Nu het spreken van de taal ook steeds makkelijker gaat kun je er ook meer over vragen en meedenken. Ik was al eens eerder in Benu geweest, maar ik herkende het nu bijna niet terug. Het hele land is ‘schoongemaakt’ en er zijn inmiddels 100 bananenbomen geplant. Dit was een heel werk, omdat de grond erg hard is. Per persoon konden ze maar 2 gaten graven per dag. De mensen uit het dorp worden ook betrokken bij het werk. Terwijl we er rond liepen kwamen er verschillende mensen even kijken. Ze vinden het erg bijzonder hoe Yasap het nu voor elkaar heeft gekregen dat op het hele land water stroomt d.m.v. het maken van irrigatiekanalen.

Het gezondheidsprogramma van Yasap was de afgelopen tijd vooral gericht op HIV/AIDS, maar dat wordt nu aangepast aan algemene gezondheidszorg. Er is een verpleegster aangenomen die de mensen in het dorp zal gaan bezoeken en gegevens in kaart moet brengen. Daarbij wordt eerst aandacht besteedt aan de risicogroepen, zoals zwangere vrouwen, jonge kinderen van 0-5 jaar en jongeren. Volgende week zal er op de basisscholen voorlichting worden gegeven over persoonlijke hygiëne en daarna zullen we het dorp in gaan om de mensen te bezoeken en voorlichting te geven.

Een paar weken geleden al eens meegeweest om met een van de ouders van de kinderen te praten. Wel indrukwekkend als je ziet hoe eenvoudig de mensen hier leven. Geen electriciteit, stromend water en vaak maar 1 ruimte waar meerdere mensen samen in leven. Kippen, katten etc. lopen gewoon rond in huis. Eenmaal aangekomen bleek de moeder ’s morgens al vertrokken te zijn om water te halen en het was niet duidelijk wanneer ze terug zou komen. De kinderen zijn dan alleen thuis en één van de meisjes, een jaar of 9, begon alvast maar wat rijst te koken voor haar en haar zusje. Wel bijzonder om te zien en dan weet je ook dat de kinderen het in het kindertehuis eigenlijk heel goed hebben.

Naast Benu zijn we ook een dagje met Stef, Debby en Marsa naar Kupang geweest om te ‘winkelen’. Hier gaat dat toch wat anders dan in Nederland. Van te voren wordt er afgesproken welke winkels we bij langs gaan en eenmaal in de winkel vragen de anderen wat je nodig hebt. Een poging gedaan om wat kleding te kopen, maar dat is hier nog niet zo makkelijk. Andere mode en niet mijn smaak. Ik loop liever niet meer met een t-shirt met Winny the Pooh of Mickey Mouse erop;-). Er werd ook al een t-shirt voor me omhoog gehouden met in grote letters ‘Playboy’ erop, eh.....nee toch maar niet.....De anderen hebben dan ook geen idee wat dat betekent en je ziet ook wel vaker mensen lopen met vreemde engelse teksten op hun t-shirt.

Als je uiteindelijk wel iets leuks ziet, is het veeeel te klein! Je voelt je sowieso snel dik hier en soms wordt het ook gewoon tegen je gezegd. Laatst op de kleuterschool gaf Debby een voorbeeld aan de kinderen over de begrippen zwaar en licht. Ze vroeg wie er benenden zou zitten als wij op een wip-wap zouden zitten. De kinderen hoefden niet eens na te denken en zeiden meteen in koor: Ibu Rianne! Nou, dat is dan ook weer duidelijk....

Na het winkelen in Kupang zijn we samen gaan picknicken in een park. Naar een waterval gelopen, waarvoor we eerst over een bruggetje moesten waarbij de helft van de planken ontbrak. Sowieso worden de parken hier niet echt goed onderhouden, terwijl je er wel voor moet betalen. Nergens een prullenbak te zien en dus overal afval op de grond.

Ook een keer meegeweest naar de markt, met Marsa en Arance. Leuk om eens te zien, maar wel erg veel mensen dus je moet goed op je spullen passen. Je wordt ook de hele tijd aangestaard of aangesproken. Met Arance nog nieuwe slippers gekocht en direct maar even geprobeerd om af te dingen. Ze vroegen natuurlijk een veel te hoge prijs, maar volgehouden en ze uiteindelijk voor een mooi prijsje meegekregen. Marsa heeft altijd heel wat boodschappen nodig voor het kindertehuis, dus aan het eind worden al je spullen in een houten kar gestopt en wordt deze voor je naar de weg gebracht, waar je op de bemo kunt stappen. Vond het wel moeilijk om zo’n oude man de kar te laten duwen terwijl jij er zelf naast loopt met lege handen. En dan krijgt hij er ook maar 2000 rupiah voor (zo’n 20 cent).

In het kindertehuis samen met Yvonne sexuele voorlichting gegeven aan de kinderen. We hebben dit in verschillende leeftijdsgroepjes gedaan. Eerst de jongste kinderen vanaf een jaar of 9/10, daarna de kinderen van de middelbare school en als laatste de oudste kinderen. Van te voren met de staf overlegd hoe we het het beste aan konden pakken en wat we wel en niet konden (lees: mochten) vertellen. In het begin werd er nogal terughoudend gereageerd. Het is nog erg een taboe en ze zijn volgens mij ook een beetje bang dat je alleen maar moeilijke vragen krijgt. Ik had zelf verwacht dat de kinderen erg verlegen en gesloten zouden zijn, maar dat viel me heel erg mee. De kinderen waren heel nieuwsgierig en vonden het boek dat we erbij gebruikten uit Nederland erg grappig, wat het eigenlijk heel gezellig maakte. De kinderen durfden ook vragen te stellen en de volgende dag waren er kinderen bij die het boek nog een keer wilden bekijken of nog iets wilden vragen of ergens mee zaten.

Op de kleuterschool werken we nog steeds in groepjes en dan help ik mee met lesgeven. Ik moet nog steeds heel!!! veel geduld hebben. De ene dag gaat het beter dan de andere. De kinderen zijn erg druk en worden niet altijd consequent op hun gedrag aangesproken. Daarnaast bereiden de juffen soms hun les voor terwijl de kinderen nog in de klas aanwezig zijn. Dit zorgt er voor dat de kinderen helemaal hun eigen gang gaan en opnieuw alles uit de kast getrokken wordt. De kinderen schreeuwen ook veel naar elkaar. Er werd al tegen me gezegd dat ik dat ook maar wat meer moest doen, dat de kinderen dan beter luisteren. Gezegd dat het belangrijker is dat de kinderen leren om gewoon te praten en moeten luisteren als juf 1x roept. Af en toe ga ik wel eens voor de klas zitten om het met de kinderen over de regels te hebben. Deze week heb ik dat met pictogrammen gedaan en dat ging heel goed. Op deze manier hoef je ook niet steeds elk kind apart aan te spreken, maar dan gelden de regels voor de hele groep. Maar het is dan wel belangrijk dat dit steeds herhaald wordt en de regels door iedereen consequent gebruikt worden, anders heeft het weinig zin.

Met de kinderen weer creatief bezig geweest. Ze vinden dit nog steeds erg leuk. We hebben het infobord wat opgevrolijkt, boekenleggers gemaakt en zijn creatief geweest met wc rollen. Niemand gebruikt hier wc papier, dus ik was wel even een tijdje bezig om deze in m’n eentje te verzamelen;-)
Een paar weken terug ging ik mee naar een andere kleuterschool en daar zag ik dat de juf één van de werkjes ook had gemaakt bij haar in de klas. Dit was wel heel erg leuk om te zien en ze willen dus graag ideeen van je overnemen. Ze hebben ook gevraagd of ik de volgende keer meekom als ze als kleuterjuffen bij elkaar komen om nieuwe voorbeelden te laten zien.

De Engelse lessen gaan ook nog steeds door. De afgelopen tijd hebben de kinderen ook veel mee moeten helpen op de sawa en dan gaat dat dus voor. Vaak hang ik dan een oefening of tekening op het bord waarbij de kinderen zelf de engelse woorden moeten invullen. En Engels praten kun je natuurlijk de hele dag door doen.
Het was wel leuk om te merken toen Yvonne hier kwam, dat een aantal kinderen in het Engels vragen aan haar gingen stellen. Ze vonden dit nog wel moeilijk, maar ze durfden het wel. In het begin vonden ze het ook eng om iets op het bord te moeten schrijven, bang om het fout te doen. Maar nu willen ze allemaal wel naar voren komen.
Ik geef vooral basis engels en herhaal de oefeningen ook regelmatig. Op school krijgen de kinderen al op een veel hoger niveau engels, maar daar begrijpen ze niets van. Als ik ze help met hun engelse huiswerk, weten ze soms niet wat de opdracht is of ze moeten vragen beantwoorden over een verhaal. Soms hebben ze het boek dan niet, of er staan fouten in. Ook wordt er door de leerkrachten regelmatig verkeerd op het bord geschreven.

Over iets meer dan twee weken moet ik ‘even’ het land uit om een nieuw visum aan te vragen voor de volgende 6 maanden. Ik hoop dat dit gaat lukken. Ik wist dit van te voren en zal hiervoor naar Oost-Timor gaan.

Tot slot iedereen weer heel (!!!) erg bedankt voor de vele berichtjes, ook op mijn mail. Heel erg leuk dat iedereen meeleeft en dat ik ook een beetje op de hoogte wordt gehouden van hoe het in Nederland gaat. Boer zoekt vrouw is inmiddels ook weer begonnen hoorde ik? En de pepernoten liggen vast ook al weer in de winkel, die zal ik hier wel gaan missen. Oliebollen worden hier ook gebakken, dus dat komt helemaal goed!

Sampai jumpa lagi!!

Liefs, Rianne